Οι κινητικές διαταραχές
Οι κινητικές διαταραχές αποτελούν ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο της νέας μοντέρνας νευρολογίας
Οι κινητικές διαταραχές αποτελούν ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο της νέας μοντέρνας νευρολογίας
Τα περισσότερα ανευρύσματα που συναντάμε σε εγκεφαλικά αγγεία είναι τα αθηρωματικά
Ψάχνοντας χρόνια τις ημικρανίες, τον τρόπο εμφάνιση τους, τη συσσώρευση τους και κυρίως την ένταση τους βλέπουμε, τουλάχιστον από τις παρατηρήσεις μας εδώ στη Βιονευρολογική, ότι υπάρχει σαφώς μια οικογενειακή επιβάρυνση
Αρκετές φορές έχουμε τη «μεικτή» κλινική εικόνα μιας εγκεφαλίτιδας με δυσκινησίες ή γενικά κινητικές διαταραχές
Μια παλιά θεωρία, που αρχίζει να επιβεβαιώνεται τα τελευταία χρόνια λόγω της ύπαρξης νέων τεχνικών διαγνωστικών μέσων και ιδιαίτερα κάποιων εξελίξεων της ηλεκτροεγκεφαλογραφίας και της μαγνητικής τομογραφίας, είναι ότι στην περίπτωση της οπίσθιας εγκεφαλοπάθειας σαν παθογνωμονική βάση υπάρχει μια διαταραχή της άμυνας του οργανισμού
Αναμενόμενα τα σπονδυλικά μηνιγγιώματα, ανάλογα σε ποιο ύψος είναι και πιο συνηθισμένα είναι συνήθως στην αυχενική μοίρα, να προκαλούν πιεστικά φαινόμενα
Στην περίπτωση που εντοπίζουμε σε έναν ασθενή εγκεφαλικά μηνιγγιώματα, πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί, σε ότι αφορά την «έκταση» του προβλήματος
Η αιτιολογία των μηνιγγιωμάτων παραμένει μέχρι στιγμής όχι πλήρως εξακριβωμένη και διαγνωσμένη
Οι περιπλοκές του ηωσινοφιλικού συνδρόμου μπορεί να είναι κατά κύριο λόγο μέσα στο αίμα
Πάρα πολλές φορές ενώ έχουμε μια άτυπη κλινική εικόνα, βρίσκουμε τυχαία ευρήματα στη μαγνητική τομογραφία, η οποία είναι ενδεικτική για σκλήρυνση κατά πλάκας
Είναι μια δυάδα νοσημάτων, όπως είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας και ο ερυθηματώδης λύκος, που πολύ τακτικά σαν πρώτο κοινό σύμπτωμα εμφανίζουν τη θρομβοκυτταροπενία
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα, το γνωρίζουμε όλοι, αλλά εκείνο που δεν ξέρουμε και τελευταία ανακαλύπτεται όλο και περισσότερο είναι ότι η κλινική μορφή της μπορεί να παρουσιαστεί σε πολλά αυτοάνοσα άλλα σύνδρομα, όπως είναι ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος ή όπως έχουμε διαπιστώσει και εδώ στη Βιονευρολογική αρκετά τακτικά και με τη μορφή αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου
To σύνδρομο Devic’s απαντάται σαν αυτόνομη κλινική οντότητα αρκετά τακτικά από γιατρούς που ασχολούνται με το κεφάλαιο της σκλήρυνσης κατά πλάκας
Υπάρχουν διάφορα σύνδρομα στη νευρολογία, τα λεγόμενα δυστονικά σύνδρομα, που εκφράζονται κυρίως, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, με σπασμούς του προσωπικού νεύρου και κυρίως γύρω από το στόμα
Το σύνδρομο αυτό χαρακτηρίζεται από κινητικές διαταραχές και κυρίως από διαταραχές του βλέμματος, όσο αφορά την κάθετη και την οριζόντια μερικές φορές κίνηση του
Είναι βέβαια λίγο δύσκολο να φανταστούμε τους ιλίγγους σαν αποκλειστικό σύμπτωμα ή σαν αρχικό σύμπτωμα κάποιων ψυχικών διαταραχών, αυτό όμως συμβαίνει αρκετές φορές και μάλιστα επειδή οι ίλιγγοι είναι τόσο χαρακτηριστικοί και τόσο δυνατοί στις περισσότερες των περιπτώσεων υπάρχει η εντύπωση ότι το πρόβλημα ακριβώς είναι αυτοί, και όχι η ψυχιατρική αιτία που κρύβεται συνήθως από πίσω
Αυτό το δίλλημα τίθεται πάρα πολλές φορές εδώ στη Βιονευρολογική, που έχουμε να αντιμετωπίσουμε κατά κόρον τέτοιες διαγνώσεις
Τον τελευταίο καιρό στη Βιονευρολογική όλο και πιο τακτικά εμφανίζονται ασθενείς με το πρόβλημα της υπερακουσίας
Σε πολλές περιπτώσεις έχει συμβεί και το έχουμε παρατηρήσει και στη Βιονευρολογική
Νευροδερματικές διαταραχές είναι το «σκοτεινό» κεφάλαιο της νευρολογίας, γιατί μέχρι τα τελευταία χρόνια λόγω τεχνικών δυσκολιών ήταν πάρα πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατον να γίνει επαρκής διαγνωστική διερεύνηση, πολύ δε μάλλον περισσότερο μια θεραπεία