Αυτοκτονία και καθημερινότητα
Εκτός από τους διάφορους οξείς κινδύνους και τα στοιχεία που μπορούν να υποδείξουν μία αυτοκτονική τάση, υπάρχει και ο έλεγχος της καθημερινότητας ως προς αυτή την κατεύθυνση.
Εκτός από τους διάφορους οξείς κινδύνους και τα στοιχεία που μπορούν να υποδείξουν μία αυτοκτονική τάση, υπάρχει και ο έλεγχος της καθημερινότητας ως προς αυτή την κατεύθυνση.
Τα κύτταρα του εγκεφάλου και κυρίως ορισμένων περιοχών αυτού, όπως είναι του ιππόκαμπου, της αμυγδαλής και του κροταφικού λοβού, είναι έτσι κατασκευασμένα ώστε να διαθέτουν συγκεκριμένα όρια αντοχής σε ότι αφορά την «απόδοσή» τους.
Ζούμε σε μία εποχή όπου τα γενικά κοινωνικά αντανακλαστικά είναι έτσι ρυθμισμένα ώστε να αποφεύγεται κάθε είδους ένταση, σύγκρουση και τραυματική εμπειρία.
Στα άτομα με τάση αυτοτραυματισμού με αιχμηρά αντικείμενα (κυρίως ξυράφι) ο κύριος ψυχικός μηχανισμός που διαταράσσεται είναι αυτός της αυτοεκτίμησης.
Χαρακτηριστικό και κορυφαίο διαγνωστικό στοιχείο του αυτισμού είναι η αδυναμία κατανόησης των συναισθημάτων των άλλων.
Το σύνδρομο Τουρέτ με τα χαρακτηριστικά μυϊκά και φωνητικά «τικ» εμφανίζεται πολύ συχνά αφού ο πάσχων έχει βιώσει έντονο στρες.
Στις θεραπευτικές προσπάθειες που γίνονται για την αντιμετώπιση του αυτισμού πρέπει να χορηγείται φαρμακευτική αγωγή και να γίνεται παράλληλα θεραπεία συμπεριφοράς με κοινωνικά και γλωσσικά στοιχεία.
Υπάρχουν παιδιά που αργούν να μιλήσουν ή μιλάνε λίγο ή καθόλου.
Οι αδυναμίες των αυτιστικών παιδιών είναι η έγκαιρη αναγνώριση και η ταυτοποίηση της εικόνας ενός προσώπου.
Η άνοια απασχολεί πάρα πολύ τους ιατρούς, διότι τον τελευταίο καιρό τα περιστατικά συσσωρεύονται παγκοσμίως και πολλές φορές παραμένουν αδιάγνωστα μέχρι το σημείο που γίνονται τόσο εμφανή που η διάγνωση τους μετά πλέον είναι «άχρηστη».
Είναι πλέον γνωστό ότι το ένζυμο της αρυλοσουλφατάσης διαταράσσει το μεταβολισμό της μυελίνης των νεύρων.
Ανάλογα με το επίπεδο συγκέντρωσης της στο αίμα η αρυλοσουλφατάση έχει και την αντίστοιχη παθολογική συσσώρευση σ’ αυτό, με αποτέλεσμα την εμφάνιση διάφορων νοσημάτων.
Η αρυλοσουλφατάση είναι ένα ένζυμο το οποίο «προάγει» το μεταβολισμό στο κεντρικό νευρικό σύστημα· συγκεκριμένα συμμετέχει στο σχηματισμό της μυελίνης των νεύρων που είναι ουσιαστική για την ενδονευρική επικοινωνία.
Η αρυλοσουλφατάση προκαλεί διάφορες διαταραχές στο κεντρικό νευρικό σύστημα εξαιτίας των απομυελινώσεων που προέρχονται από την υψηλή συγκέντρωσή της στο αίμα.
Ο στόχος της χρησιμοποίησης των πολυδύναμων βλαστοκυττάρων είναι κάποια μέρα να μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν για αντικατάσταση των ιστών των ανθρώπων που πάσχουν από διάφορες ασθένειες, χωρίς να προκαλέσουν τάση απόπτωσης.
Η υπερεκφόρτιση των κυττάρων του κινητικού νευρώνα με ανώμαλη παραγωγή «τοξικών» πρωτεϊνών έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας γενετικής παραλλαγής (μετάλλαξη), σε ότι αφορά την παραγωγή της δισμουτάσης∙ αυτό έχει διαπιστωθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό και έτσι όλες οι έρευνες συγκλίνουν στο «πως» και «γιατί» η συγκέντρωση αυτού του ενζύμου μπορεί να προκαλέσει την κλινική εικόνα που βλέπουμε στη νόσο του κινητικού νευρώνα.
Στον κάθε άνθρωπο δημιουργούνται τα β-αμυλοειδή πεπτίδια, τα οποία εκτός από τον εγκέφαλο έχουν σαν τόπο παραγωγής και άλλα όργανα
Η αμυοτροφική πλάγια σκλήρυνση είναι μια φοβερή νευρολογική αρρώστια, πάντα με μοιραία κατάληξη και πολύ μεγάλη ταλαιπωρία για τον ασθενή
Στη Βιονευρολογική, αναλύοντας τους τρόμους, δεχόμαστε την παλιά ιατρική ορολογία του χαρακτηρισμού του «τρόμου δράσης» ή του «τρόμου στάσης»
Υπάρχουν περιπτώσεις, όπου έχουμε μια απότομη πτώση της αρτηριακής πίεσης, η οποία συμβαίνει ξαφνικά, ενώ ταυτόχρονα πέφτει ο καρδιακός παλμός και έχουμε και απώλεια της συνείδησης