Εγκεφαλικός θάνατος σε υπερπροσπάθεια
Ακούμε πάρα πολλές φορές για έναν αιφνίδιο θάνατο κατά τη διάρκεια μιας άσκησης ή ενός παιχνιδιού ή τέλος πάντων μιας μέγιστης αθλητικής προσπάθειας.
Ακούμε πάρα πολλές φορές για έναν αιφνίδιο θάνατο κατά τη διάρκεια μιας άσκησης ή ενός παιχνιδιού ή τέλος πάντων μιας μέγιστης αθλητικής προσπάθειας.
Μια περιοχή του εγκεφάλου, η νήσος αποτελεί τρόπον τινά το «συντονιστή» όλων των κινήσεων που λαμβάνουν χώρο μέσα στη σωματική έκφραση και σε ότι αφορά αυτή και το εξωτερικό περιβάλλον.
Το οφθαλμικό σηραγγώδες αιμαγγείωμα προκαλεί πονοκεφάλους, που μοιάζουν ιδιαίτερα με αυτούς της ημικρανίας.
Πολλές φορές τα τραύματα της σπονδυλικής στήλης είναι επιπόλαια παρόλη τη σοβαρότητα που μπορεί να έχουν.
Στην Βιονευρολογική έχουμε μάθει να ψάχνουμε σοβαρά διαγνωστικά στοιχεία, εξετάζοντας διεξοδικά την αισθητικότητα του ασθενούς
Η υπέρταση παραμένει ένα πάρα πολύ μεγάλο δίλλημα ακόμη και για τη σημερινή ιατρική και ιδιαίτερα η λεγόμενη «ιδιοπαθής» μορφή της.
Οι εξαρτήσεις είναι μάλλον το πιο διαδεδομένο πρόβλημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στον πολιτισμένο κόσμο.
Στην Βιονευρολογική αυτό που παρακολουθούμε με μεγάλη προσοχή προκειμένου να πιστοποιήσουμε την ποιότητα του λόγου μετά από έναν ακουστικό ερεθισμό είναι το συντακτικό, το νόημα, και η προσωδία.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της νευρολογικής εξέτασης είναι ο έλεγχος της οπτικής οξύτητας όσο αφορά το φως και την κίνηση.
Στη Βιονευρολογική, θεωρούμε ότι η οφθαλμοσκόπηση είναι η πρώτη αντίληψη μέσω του εγκεφάλου, προκειμένου να έχουμε την πρώτη εικόνα για την κατάσταση του.
Οι κύστεις του εγκεφάλου και ιδιαίτερα οι αραχνοειδείς αποτελούν ένα παράγοντα νευρολογικών επιπλοκών πολλές φορές με έντονη εξέλιξη (εικόνα 1).
Αυτό που ακούμε αποτελεί το τέλος μιας σειράς δονήσεων.
Η νευρογλοία αποτελεί το 85% της εγκεφαλικής ουσίας και σε ότι αφορά την λειτουργική της προσφορά υπήρξε μέχρι τα τελευταία 10 χρόνια τελείως υποτιμημένη.
Οι αφασίες είναι μια πολύ διαδεδομένη νευρολογική διαταραχή που οφείλεται σε ένα έλλειμα της ομιλίας.
Η χορεία έχει 2 βασικές κλινικές μορφές:
ή σαν την αμιγώς εκφυλιστικής μορφής (Χορεία Χάντικτον)
ή αυτή που προκύπτει μετά από στρεπτοκοκκική λοίμωξη (Χορεία Σαϊντενχαμ).
Πολλοί γιατροί πριν δώσουν μια αντιεπιληπτική αγωγή θέλουν να δουν μια και περισσότερες κρίσεις του ασθενούς ή πολλές φορές να έχουν και τη μαρτυρία κάποιου τρίτου ο οποίος θα είναι σε θέση να εξηγήσει τα συμπτώματα των κρίσεων που παρατήρησε.
Οι διαταραχές πανικού και οι φοβίες, βασανίζουν πολλά εκατομμύρια ανθρώπους. Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για μια διαταραχή της ψυχικής ισορροπίας η οποία οδηγεί τον εγκέφαλο βιοχημικά εκτός ελέγχου.