Κρανιοεγκεφαλική κάκωση με επιληπτικές κρίσεις ύστερα από χρόνια
Τακτικά εντοπίζουμε, σε ασθενείς με επιληπτικές κρίσεις, ότι έχει προηγηθεί ένα «μπανάλ» εγκεφαλικό τραύμα με σύντομη απώλεια της συνείδησης, πριν από πολλά χρόνια.
Τακτικά εντοπίζουμε, σε ασθενείς με επιληπτικές κρίσεις, ότι έχει προηγηθεί ένα «μπανάλ» εγκεφαλικό τραύμα με σύντομη απώλεια της συνείδησης, πριν από πολλά χρόνια.
Στην Βιονευρολογική, η παρατήρηση είναι ότι η πρώτη σχέση που έχουν οι λοιμώξεις με το κεντρικό νευρικό σύστημα είναι η διαταραχή της συνείδησης σε διάφορα επίπεδα.
Η άμυνα του οργανισμού, δηλαδή το ανοσοποιητικό σύστημα, έχει τις σταθερές του εκφράσεις λειτουργίας, οι οποίες είναι γνωστές αλλά αυτές μπορούν να ποικίλουν μεταξύ τους σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό.
Το τρίξιμο των δοντιών ή αλλιώς «νυχτερινός» οδοντικός τριγμός θεωρείται και εκλαμβάνεται, δυστυχώς, και από ιατρικούς κύκλους πολλές φορές, σαν μια ατομική διαταραχή.
Μια από τις πιο συχνές παθολογικές εξελίξεις της σκλήρυνσης κατά πλάκας, είναι η διαταραχή του παρεγκεφαλικού τόξου με συνέπεια την ασυνέργεια των κινήσεων (φωτογραφία).
Γνωρίζουμε, ήδη, από πάρα πολλά χρόνια και από πολλές έρευνες πολλαπλών ινστιτούτων, ότι η κατάθλιψη «στεναχώρια» είναι ένα γεγονός εγκεφαλικής δυσλειτουργίας.
Η κατάθλιψη είναι μια εγκεφαλική δυσλειτουργία που μέχρι τώρα θεωρούσαν οι επιστήμονες ότι προέκυπτε από συνδυασμό διαταραχής πολλών νευρωνικών τόξων.
Μια μεγάλη ταλαιπωρία σε μια όχι και μικρή ομάδα ασθενών, όπως έχουμε διαπιστώσει και εδώ στην Βιονευρολογική, είναι ο «παθογενής» υπερβολικός κνησμός που υπάρχει διάχυτος στο σώμα ή εστιασμένος σε ορισμένα μέρη που είναι και η σπανιότερη περίπτωση, εξαιτίας τη δυσλειτουργίας εγκεφαλικών περιοχών και μπορεί να ταλαιπωρεί τον ασθενή επί ώρες, ακόμα και μέσα στον ύπνο, μέσα στο εικοσιτετράωρο.
Είναι γνωστή η συμπτωματολογία του ευερέθιστου εντέρου, το οποίο παρουσιάζεται με έντονους πόνους στο στομάχι και στο έντερο και με μια τάση «φουσκώματος» ύστερα από γεύμα ή και ξαφνικά.
Το πρόβλημα της μειωμένης δραστηριότητας του μετωπιαίου λοβού στις ψυχώσεις έχει γίνει από πολλές έρευνες δεκτό, αλλά πιστοποιήθηκε περισσότερο με τις σύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους όπως είναι η μαγνητική τομογραφία και το Spect.
Μέχρι στις αρχές του 1950 οτιδήποτε είχε σχέση με εγκεφαλική δυσλειτουργία ή ψυχιατρική απόκλιση, σε γενικές γραμμές, εθεωρείτο ως «τρέλα» και οι ασθενείς που είχαν την ατυχία να εκδηλωθούν έτσι έπεφταν σε ένα κύκλο προκαταλήψεων και δεισιδαιμονίας.
Τα τελευταία χρόνια όλο και επιτακτικά εμφανίζεται σαν διάγνωση πλέον η κατάσταση του «απροσάρμοστου» παιδιού.
Όταν ο ασθενής έχει απολέσει τη συνείδηση του και στρέψουμε ή κάμψουμε το κεφάλι του, τότε παρατηρούμε αρκετές φορές την κίνηση των ματιών προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Τα τελευταία χρόνια, λόγω της αύξησης των δυνατοτήτων των εξεταστικών μεθόδων, μεγαλώνει κάθε τόσο ο αριθμός των αυτοανόσων νοσημάτων.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα, μια σειρά από αρρώστιες που εκδηλώνονται από το ίδιο το σώμα προς τον εαυτό του σε πολλές περιοχές, όργανα ή και συνδυασμό λειτουργιών έχει σαν αρχή μια δυσλειτουργία στον εγκέφαλο και χαρακτηριστικά στα νευρωνικά τόξα που περνάνε από τη λεγόμενη νήσο του εγκεφάλου.
Τα μεγαλύτερα ψυχιατρικά ακόμη και νευροψυχιατρικά προβλήματα εκδηλώνονται κατά κύριο λόγο σαν διαταραχές μεταξύ των ανθρώπινων σχέσεων.
Πολύ σπάνια στην ιατρική, υφίστανται γιατροί συνηθισμένοι να εξετάζουν την λειτουργία των δύο οργάνων μαζί.
Το σύμπτωμα της Αταξίας, όποτε εντοπίζεται με την Αστάθεια και την Διαταραχή της Ισορροπίας, είναι συνοδευτικό πολλών νευρολογικών παθήσεων.