Χρόνια παιδονευροψυχιατρικά νοσήματα
Δυστυχώς, με την πάροδο των ετών, τα τελευταία χρόνια όλο και τακτικότερα έρχονται στην συζήτηση και κυρίως στην αντιμετώπιση νευροψυχιατρικά σύνδρομα σε παιδιά.
Δυστυχώς, με την πάροδο των ετών, τα τελευταία χρόνια όλο και τακτικότερα έρχονται στην συζήτηση και κυρίως στην αντιμετώπιση νευροψυχιατρικά σύνδρομα σε παιδιά.
Η φοβία είναι ο υπέρμετρος φόβος για ένα αντικείμενο ή ακόμη για μια κατάσταση ή και για μεικτές περιπτώσεις.
Τον τελευταίο καιρό ζούμε όλο πιο έντονα την ύπαρξη ενός «μαζικού» πανικού. Έχει μάλιστα πάρει τέτοιες εκτάσεις αυτός ο πανικός, ώστε όλα τα δυνατά επικοινωνιακά, κοινωνικά «τμήματα», δηλαδή η κυβέρνηση, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι κρατικοί μηχανισμοί κ.λ.π., ασχολούνται με αυτό το πράγμα.
Στην Βιονευρολογική, στις πολύωρες ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές, σε ανθρώπους με προβλήματα πανικού, ή έντονη επιθυμία, ακόμη και ιδιοψυχαναγκαστικής νεύρωσης, πολύ τακτικά βλέπουμε, όταν το πρόβλημα οξύνεται, να υπάρχει μια αυξημένη δραστηριότητα στο κροταφικό κυρίως λοβό, η οποία εντείνεται όσο επιτείνεται το πρόβλημα.
Η ασυνείδητη σεξουαλική παρόρμηση κατά την διάρκεια του ύπνου αποτελεί ουσιαστικά μια διαταραχή που ανήκει στα νοσήματα του ύπνου, που χαρακτηρίζονται παραϋπνίες.
Το τρίξιμο των δοντιών ή αλλιώς «νυχτερινός» οδοντικός τριγμός θεωρείται και εκλαμβάνεται, δυστυχώς, και από ιατρικούς κύκλους πολλές φορές, σαν μια ατομική διαταραχή.
Πέρα από λοιμώξεις , «βρωμιές», βύσμα, τραυματισμούς ή ότι άλλο προκύψει στο εξωτερικό αυτί, υπάρχει μια μόνιμη «διαταραχή» η οποία το ενοχλεί και είναι οι διάφορες συχνότητες που παρουσιάζονται με τη μορφή «θορύβων» ή καταστάσεων.
Γνωρίζουμε, ήδη, από πάρα πολλά χρόνια και από πολλές έρευνες πολλαπλών ινστιτούτων, ότι η κατάθλιψη «στεναχώρια» είναι ένα γεγονός εγκεφαλικής δυσλειτουργίας.
Υπάρχουν πολλές μορφές εμβοών, που ταλαιπωρούν τους ασθενείς και εμφανίζονται εντελώς στα ξαφνικά ή ύστερα από κάποιο σημαντικό επεισοδιακό γεγονός, το οποίο συνοδεύεται από έντονο στρες.
Στην Βιονευρολογική, υπάρχουν πάρα πολλά προγράμματα της λεγόμενης διανοητικής εκπαίδευσης με εικονική νόηση.
Πρόκειται για την, κλινικά, πιο «ύπουλη» μορφή της νόσου του Αλτσχάϊμερ· αυτή με την σταδιακή εξέλιξη. Από τις παρατηρήσεις μας στην Βιονευρολογική, έχουμε στην « βραδεία» πορεία ξαφνικά μια στιγμή την έκρηξη της νόσου.
Αρκετοί άνθρωποι μετά από κάποια γεγονότα με έντονη ψυχολογική φόρτιση εμφανίζουν μια παροδική σφαιρική αμνησία.
Μια μέθοδος που αρχίζει και παίρνει έκταση πλέον, η λεγόμενη DTI (Diffusion Tensor Imaging) έχει καταδείξει αυτό που ήδη και πολλά χρόνια νευροφυσιολογικά ήταν γνωστό στη Βιονευρολογική, ότι δηλαδή υπάρχει στον εγκέφαλο ένα συγκεκριμένο νευρωνικό τόξο το οποίο συνδέει πέντε ουσιαστικές περιοχές που διέπουν την καθημερινότητα σε ότι αφορά τρόπο ζωής, αντιδράσεις, συναισθήματα, κινήσεις και γενικά καταστάσεις αλληλοεπηρεασμού.
Για πολλές ασθένειες, και ιδιαίτερα εκφυλιστικές του εγκεφάλου, πιστεύουμε ότι βασικά έχουμε να κάνουμε με πληθώρα φλεγμονωδών καταστάσεων.
Η αγγειογραφία γίνεται με πολλούς τρόπους· τοποθετώντας καθετήρες σε μια μεγάλη ή μικρή αρτηρία, διοχετεύοντας σκιαγραφικό με στόχο τον εγκέφαλο, όπου μετά παίρνουμε μια αναπαράσταση των αγγείων και κυρίως του συστήματος καρωτίδων έξω, μέσης και οπίσθιας όπου με την εικόνα αυτή διαγνώσκουμε διάφορες παθήσεις.
Μια αγαπημένη συνήθεια των νευρολόγων ήταν να τοποθετούν λειτουργικά “κέντρα” στον εγκέφαλο, παραδείγματος χάρη το κέντρο της όρασης στον ινιακό λοβό, το κέντρο της ομιλίας Broka στο κροταφικό λοβό κ.λ.π..
Το κέντρο εθισμού όπως έχουν δείξει πολλές έρευνες και όπως έχει πιστοποιηθεί και από τη δική μας εμπειρία στην Βιονευρολογική, βρίσκεται σε ένα νευρωνικό τόξο του οποίου ελέγχεται και «κυριαρχείται» από τη νήσο του Ράϊλ.
Αναμφίβολα τα συναισθήματα κυριαρχούν την ιδιωτική και κοινωνική ζωή.
Οι άνθρωποι που υποφέρουν από υπνικές παραισθήσεις το γνωρίζουν οι περισσότεροι καλά και περνάνε τρομερές δυσκολίες και καταστάσεις, ενώ υποσυνείδητα αναγνωρίζουν πως αυτά συμβαίνουν στην περιοχή του ονείρου.
Υπνικές διαταραχές ονομάζονται εκείνες οι καταστάσεις που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια του ύπνου και αποτελούν κομμάτια της καθημερινότητας κυρίως δυσάρεστου χαρακτήρα, τα οποία έχουν μείνει άλυτα σε ότι αφορά συνειδησιακά το άτομο που υποφέρει.