Η όλη διαδικασία του πόνου ξεκινάει κατά κύριο λόγο από τα πίσω κέρατα του νωτιαίου μυελού στη σπονδυλική στήλη και διαδίδεται προς τα «επάνω» προς τον εγκέφαλο για να γίνει η συνειδητοποίησή της και η επεξεργασία της.
Πρόκειται για δύο μοριακές ουσίες, τόσο για τη γλυκίνη όσο και για τις προσταγλανδίνες, που παράγονται κατά κύριο λόγο στο νωτιαίο μυελό, στα πίσω κέρατά του, έτσι ώστε να υπάρχει μία ισορροπία και ρύθμιση του πόνου.
Ένα εξωτερικό ερέθισμα με τη μορφή του πόνου από τον υποδοχέα της περιφέρειας στα νευρικά ειδικά κύτταρα μεταφέρεται κατευθείαν στα πίσω κέρατα του νωτιαίου μυελού.
Στο επίπεδο των οπισθίων κυττάρων του νωτιαίου μυελού υπάρχουν δίπολα κύτταρα όπου το ένα σκέλος τους φτάνει στην περιφέρεια, στους λεγόμενους νευροϋποδοχείς οι οποίοι καταγράφουν κάθε είδους ερέθισμα και κάθε μορφή επώδυνης κατάστασης, ενώ το άλλο άκρο καταλήγει εντός νωτιαίου μυελού όπου «παραδίδει» το επώδυνο ερέθισμα το οποίο εμφανίζεται με τη μορφή κάποιου ειδικού μορίου στα περαιτέρω νευρικά κύτταρα που οδεύουν προς τον εγκέφαλο
Οι μακράς διαρκείας πόνοι είναι αυτοί που κατά κύριο λόγο δημιουργούν τα χρόνια επώδυνα σύνδρομα.
Από τα οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού ο πόνος «ανεβαίνει» πάλι με τη μορφή διάφορων μορίων στον εγκέφαλο και δίνει κατά κάποιον τρόπο ένα σήμα «alarm» το οποίο ο εγκέφαλος κατανοεί σαν μία περίπτωση εξωτερικού επώδυνου και επικίνδυνου ερεθισμού.
Η αποκάλυψη της αύξησης των περιστατικών της σκλήρυνσης κατά πλάκας στην περιοχή της Πάτρας, δημιούργησε την ερώτηση που παρουσιάζεται πάντα όταν εμφανίζονται σήμερα τέτοια υγειονομικά ενδημικά επεισόδια.
Κυρίως στις προχωρημένες ηλικίες παρουσιάζονται ξαφνικά δυσκολίες λόγου με ταυτόχρονη αδυναμία συντονισμού κινήσεων για την εκτέλεση απλών εργασιακών πράξεων.
Είναι ο θυμός αρρώστια ή είναι απλώς μία συναισθηματική εκδήλωση ή μπορεί να είναι και τα δύο;
Σήμερα η σωστή αντιμετώπιση της επιληψίας χωρίς τη συνδρομή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι αδύνατη.
Ασθένειες που προέρχονται από διαταραχές του ύπνου έχουν σαν αποτέλεσμα πολλές φορές μία μορφή κρίσεων που εμφανίζονται στερεοτυπικά σαν αυτοματοποιημένη συμπεριφορά.
Στη σύγχρονη επιληπτολογία, ο υπολογισμός των ρίσκων που υπάρχουν για τις διάφορες καταστάσεις είναι το κεντρικό αντικείμενο μελέτης.
Στις εγκεφαλικές δυσπλασίες υπάρχει ένα σαφές ιατρικό δεδομένο˙ είναι οι αναπόσπαστες καταστάσεις του οργανισμού που συμπλέουν τις περισσότερες φορές με την όλη λειτουργία του.
Σε πολλές περιπτώσεις οι γιατροί προσπαθώντας να ενισχύσουν τη μνήμη ή να διορθώσουν μνημονικές διαταραχές, χρησιμοποιούν διάφορα «τρικ» και φάρμακα τα οποία ενισχύουν τη συγκέντρωση του εγκεφάλου.
Η σταδιακή εξέλιξη των δυσλειτουργιών της μνήμης είναι κάτι ανησυχητικό.
Υπάρχει ένα τμήμα της φαιάς ουσίας στον εγκέφαλο που «περικυκλώνεται» από λευκή ουσία και έχει λάβει το χαρακτηρισμό «νήσος» του εγκεφάλου.
Με τα σύγχρονα επιτεύγματα στον τομέα της νευροφυσιολογίας στις προπονητικές μεθόδους προστέθηκαν τακτικές οι οποίες βασίζονται σ’ αυτά ακριβώς τα επιτεύγματα.
Η αυτιστική προδιάθεση ενδέχεται να εμφανίζεται ακόμα και ως στοιχείο ενός μηχανισμού που εξελικτικά, λίγο ή πολύ, μπορεί να υπάρχει σε κάθε άτομο.
Τα τελευταία χρόνια έχει διαπιστωθεί ότι στις νευροψυχιατρικές νόσους η πιρακετάμη συμβάλλει καταλυτικά στη λειτουργία και το μεταβολισμό του νευρικού συστήματος και ιδιαίτερα του εγκεφάλου.
Ομιλία και μουσική είναι δύο διαφορετικές λειτουργίες και μέχρι σήμερα οι νευροεπιστήμονες θεωρούσαν ότι υπάρχει διαφορετικός τόπος επεξεργασίας αυτών των δύο εννοιών στον εγκέφαλο.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος