Σχέση έρπητα και εγκεφαλικού επεισοδίου
Τελευταίες παρατηρήσεις και μεγάλες έρευνες που έχουν γίνει για τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον έρπητα ζωστήρα και τα εγκεφαλικά επεισόδια έδειξαν συγκεκριμένα αποτελέσματα ιδιαίτερης σημασίας.
Τελευταίες παρατηρήσεις και μεγάλες έρευνες που έχουν γίνει για τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον έρπητα ζωστήρα και τα εγκεφαλικά επεισόδια έδειξαν συγκεκριμένα αποτελέσματα ιδιαίτερης σημασίας.
Μία πολυκεντρική έρευνα ανάμεσα σε τέσσερις χώρες του κόσμου, η οποία «παρακολουθούσε» την κλινική πορεία ασθενών με έρπητα ζωστήρα, κατέληξε ότι στις περιπτώσεις μετά την ηλικία των εξήντα χρόνων που έχουμε την εμφάνιση του έρπητα ζωστήρα, μέσα σε 2-3 μήνες υπάρχει ο κίνδυνος της εμφάνισης κάποιου εγκεφαλικού επεισοδίου, ιδιαίτερα όταν συνυπάρχουν και άλλες παθολογικές καταστάσεις όπως διαβήτης, υπέρταση ή αυξημένος κίνδυνος λοιμώξεων.
Ο έρπης ζωστήρας, προερχόμενος από έναν τύπο του έρπητα ο οποίος παραμένει στις διακλαδώσεις των νεύρων του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος, αποτελεί έναν συνεχή κίνδυνο με τις χαρακτηριστικές φυσαλίδες.
Ο έρπης ζωστήρας είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για την εμφάνιση εγκεφαλικών και καρδιακών εμφραγμάτων σε ασθενείς ιδιαίτερα μεγάλης ηλικίας για διαφόρους λόγους.
Μία οποιαδήποτε λοίμωξη και αναταραχή στο νευρικό σύστημα προερχόμενες από τον ιό του έρπητα μπορεί ανά πάσα στιγμή να θέσει σε κίνηση ένα «ντόμινο» προσβολής από άλλους ιούς και βακτηρίδια.
Η μαγνητική τομογραφία στον ιό του έρπητα σημειακά δείχνει σε ορισμένες περιπτώσεις τις λεγόμενες διαταραχές Τ2 οι οποίες σε σύγκριση με τις διαταραχές Τ1 πάντοτε είναι συγκεκριμένες γι’ αυτήν την περίπτωση.
Ο ιός του έρπητα έχει πάρα πολλά στελέχη.
Η κάθε μορφή εγκεφαλίτιδας μέχρι να γίνει αντιληπτή τόσο από τον ασθενή όσο και από τον κλινικό γιατρό και πολύ περισσότερο να διαφοροδιαγνωσθεί χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα.
Ο έρπης στο 30% των περιπτώσεων μπορεί να έχει μία απότομη εκδήλωση με μία προσβολή του κεντρικού νευρικού συστήματος με τη μορφή μίας εγκεφαλίτιδας.
Μετά από έναν μικρό ή μεγάλο πυρετό, ιδιαίτερα σε μεσήλικες ή ηλικιωμένα άτομα, τακτικά συμβαίνει να έχουμε συνειδησιακές διαταραχές, ελαφρές ή προχωρημένες, και ανάλογα με τις αυξομειώσεις του πυρετού να αποκτούν και διαφορετική ένταση.
Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο τακτικά καταγράφονται διάφοροι ασθενείς και ιδιαίτερα προχωρημένης ηλικίας μετά από ελαφρύ πυρετό, με διαταραχές της συνείδησης διάφορων τύπων.
Ο ιός του έρπητα μπορεί να βρίσκεται μέσα στο σώμα του ανθρώπου για αρκετό καιρό και να έχει μία ασυμπτωματική πορεία.
Επειδή η ερπητική εγκεφαλίτιδα μαζί με τον έρπητα καθώς επίσης και με το «ντόμινο» των άλλων ιϊκών και βακτηριακών λοιμώξεων που προκαλεί είναι συγκεκριμένη και γνωστή εικόνα, πρέπει να θεωρηθεί ότι ανάλογη θα είναι και η θεραπευτική αγωγή που θα γίνει.
Ο έρπης δημιουργεί μία πολύ χαρακτηριστική συμπτωματολογία όταν είναι σε εξέλιξη στον εγκέφαλο, δηλαδή όταν δημιουργείται μία εγκεφαλίτιδα.
Είναι τακτικές οι περιπτώσεις που κυρίως μεσήλικες ενώ έχουν κάποιο μικρό πυρέτιο πηγαίνουν στη δουλειά τους και μάλιστα όταν αυτό μπορεί να συνδυάζεται και με ένα είδος λοίμωξης από ιό του έρπη όπως π.χ. επιχείλιου.
Σε μία λοίμωξη από τον ιό του έρπητα στον εγκέφαλο υπάρχει μία χαρακτηριστική διαδικασία η οποία πάντοτε έχει ένα συγκεκριμένο τέλος.
Πολύ τακτικά εμφανίζεται η κατάσταση μίας πυρετικής διαταραχής με εστιακές βλάβες των νεύρων, π.χ. παρέσεις και έντονη κεφαλαλγία.
Ο υποθάλαμος είναι χαρακτηριστική περιοχή του εγκεφάλου από ειδικά κύτταρα τα οποία ρυθμίζουν τη θερμοκρασία και το ισοζύγιο των υγρών στον οργανισμό.
Οι εξετάσεις συγκέντρωσης της προκαλσιτονίνης σε ορισμένες περιπτώσεις λοίμωξης από τον ιό του έρπητα, αν όχι σ’ όλες αλλά σ’ αυτές που εμφανίζονται με βαριά κλινική συμπτωματολογία, είναι απαραίτητες προκειμένου να πιστοποιηθεί εάν ταυτόχρονα υπάρχει και μία βακτηριακή λοίμωξη ή όχι.
Εκτός από τις διαταραχές της συνείδησης, η χαρακτηριστική εγκεφαλίτιδα από έρπη δημιουργεί πολύ τακτικά μία πάρεση κάπου στο σώμα και κυρίως στο πρόσωπο.