Ισχύει πλέον το «ρητό», ότι όποιος πάει πρώτη φορά στην όπερα ή θα ενθουσιαστεί και θα το ακούει για πάντα ή θα απογοητευτεί και δεν θα ξαναπάει.
Αυτό έχει μια δόση αλήθειας, γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση ότι αφορά τους υψηλούς τόνους της μουσικής, έχουμε ένα παράλληλο «βάδισμα», που ότι αφορά την εγκεφαλική λειτουργία και συνεργασία δυο συστημάτων του εγκεφάλου του θαλάμου και του δρεπάνου του εγκεφάλου.
Πρόκειται για δυο περιοχές, οι οποίες συνεργάζονται προκειμένου να «εκτιμήσουν» και να «φιλτράρουν» τους ήχους, κατά πόσο αυτοί που ακούγονται ,ταιριάζουν ή όχι στον εγκέφαλο.
Έτσι λοιπόν, κάτι που άλλες φορές ακούγεται σαν μια θεία μελωδία για κάποιον, μπορεί για έναν άλλον να είναι η αφορμή ενός σφυρίγματος στο αυτί ή μια έντονη εμβοή ή να θεωρείται σαν μια «ακουστική επίθεση».
Τα αισθήματα σε αυτές τις περιπτώσεις παίζουν ένα πάρα πολύ μεγάλο ρόλο, ανάλογα με τη διάθεση και τη στιγμή αλλά και με τη χαρακτηριοδομή του ατόμου το οποίο τα υφίστανται.
Σε μια περίπτωση, που έχουμε τα παράπονα των εμβοών με κύριο χαρακτηριστικό το σφύριγμα στο αυτί, θα πρέπει να λαμβάνουμε και αυτές τις παραμέτρους υπόψη.
