Είναι ένας απλός ψυχιατρικός κανόνας που επιβεβαιώνεται και τακτικά και εδώ στη Βιονευρολογική. Σε προβλήματα διαφοροδιαγνωστικά μεταξύ άνοιας και κατάθλιψης πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη ποιος κάνει τα παράπονα ή δίνει το ιστορικό. Στις περιπτώσεις εκείνες που οι συγγενείς ή οι σύντροφοι ασθενών αναφέρονται στα προβλήματα χωρίς εκείνος να δείχνει την ανάλογη προσοχή, συμμετοχή, στη συζήτηση τότε βρισκόμαστε μάλλον στην περίπτωση της απαρχής μιας άνοιας. Από τη στιγμή που ο ίδιος ο ασθενής αναφέρει διεξοδικά το «δράμα» του τότε η διάγνωση πλησιάζει προς την κατάθλιψη.
