Αντανακλαστικά
Υπάρχει ένας κλάδος της διαφοροποιημένης νευροφυσιολογίας που εξετάζει διάφορα αντανακλαστικά τα οποία υποδεικνύουν συγκεκριμένες παθογνωμικές βλάβες που δεν εντοπίζονται με άλλον τρόπο. Γενικά σε διάχυτες εγκεφαλικές βλάβες που παραμένουν ύστερα από ένα τραύμα ή είναι συνέπεια μιας εκφύλισης ή και από διάφορες κακοήθειες εμφανίζονται τα λεγόμενα πρωτόγονα αντανακλαστικά και συνδέονται με ενστικτώδεις κινήσεις. Χαρακτηριστικό είναι σε αυτή την περίπτωση ότι όλα αυτά τα αντανακλαστικά και οι ενστικτώδεις κινήσεις υφίστανται στην παιδική ηλικία για να εξαφανιστούν αργότερα και να εμφανιστούν μόνο μετά από παθολογικές καταστάσεις. Τέτοια είναι το, συλληπτικό σύνδρομο όπου ο ασθενής ασυναίσθητα πιάνει και σφίγγει οτιδήποτε έρχεται στο χέρι του. Η «μαγνητική» αντίδραση όπου το βλέμμα του ασθενούς παρακολουθεί οποιαδήποτε κίνηση το φαινόμενο του θηλασμού, η αφύσικα έντονη αντίσταση στο τράβηγμα του χεριού και η κίνηση των μυών της σιαγόνας μετά από ερέθισμα της αντίστοιχης παλάμης.
Η έγκαιρη νευροφυσιολογική εξέταση και πιστοποίηση αυτών των αντανακλαστικών μας οδηγεί στην διάγνωση των εγκεφαλικών διαταραχών πολύ πριν αυτές εμφανιστούν κλινικά.