Πότε η μυελοπάθεια μπορεί να μην είναι μυελοπάθεια;

Εδώ πρέπει να αναφέρουμε μια σειρά από διαφοροδιαγνώσεις, οι οποίες πρέπει πάντοτε να λαμβάνονται υπόψη, πριν η πρώτη διαγνωστική κατεύθυνση πάει στη μυελοπάθεια. Βέβαια, ξεκινάμε από την κυριότερη που είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας, μετά πηγαίνουμε στα μηνιγγιώματα, ύστερα στις θρομβώσεις της πρόσθιας εγκεφαλικής αρτηρίας. Τακτικά ο υδροκέφαλος, φυσιολογικής πίεσης, μπορεί να δημιουργήσει ανάλογες εντυπώσεις για μυελοπάθεια, κυρίως λόγω της ακράτειας που παρουσιάζει. Ο αγγειακής αιτιολογίας παρκινσιονισμός και η κεντρική γεφυρική μυελίνωση ή γαγγλιοπάθεια είναι μερικά από τα σύνδρομα που μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα σε ότι αφορά τη διαφοροδιάγνωση. Πρέπει επίσης να μάθουμε να ξεχωρίσουμε κλινικά τη μυελοπάθεια από τις περιπτώσεις λοιμώξεως των περιφερικών νεύρων, όπως π.χ. Guillain-Barré.