Ο χαμένος χρόνος για τη διάγνωση του πανικού

Στη Βιονευρολογική, έχουμε δει άπειρες φορές διάφορες μορφές καταστάσεων πανικού ή διαταραχής πανικού, όπου σχεδόν πάντοτε υπάρχει μια συγκεκριμένη «αρχή» των συμπτωμάτων.Η «αρχή» αυτή χαρακτηρίζεται από μια αδικαιολόγητη, φαινομενικά, εμφάνιση της διαταραχής του πανικού, που οδηγεί σε μια ακραία κατάσταση φόβου και συγκεκριμένα ότι υπάρχει κάποια οργανική, άκρως έντονη, σωματική αρρώστια. Αυτός είναι και ο λόγος που αυτού του είδους οι ασθενείς, πάρα πολύ τακτικά, και σχεδόν αποκλειστικά στη αρχή, αναζητούν την ιατρική βοήθεια σε ξένες ειδικότητες προς τη νευρολογία ή ψυχιατρική. Η προσπάθεια τους είναι να εξηγήσουν τι κρύβεται πίσω από αυτή την «σωματική» τους διαταραχή και να γίνει η διαφοροδιάγνωση όσο γίνεται πιο γρήγορα, προκειμένου να έχουν τη σωστή θεραπεία. Το γεγονός αυτό οδηγεί σε μεγάλη καθυστέρηση της εύρεσης του σωστού τρόπου διάγνωσης και κατ΄ επέκταση της θεραπείας, μέχρι να έρθει ο ασθενής στη σωστή ειδικότητα, δηλαδή στη νευροψυχιατρική.