Εγκεφαλοπάθειες και κινητική κατάσταση

Σε όλες τις εγκεφαλοπάθειες ή στην υπόνοια ύπαρξης κάποιων τέτοιων καταστάσεων στη Βιονευρολογική, έχουμε την πάγια τακτική να καταγράφουμε και τις κινητικές καταστάσεις ή ακόμη καλύτερα τη μορφή των κινήσεων. Προσέχουμε, δηλαδή, αν υπάρχουν υποκινητικές ή υπερκινητικές καταστάσεις. Από τη γνωμάτευση που γίνεται την πρώτη στιγμή, σχεδόν με βεβαιότητα θα ακολουθήσει και η εξέλιξη της κλινικής εικόνας. Έτσι λοιπόν, σε μια υποκλινική κατάσταση, πρέπει να περιμένουμε την εμφάνιση ενός παρκινσιονικού συνδρόμου, την παρενέργεια μιας φαρμακευτικής υπερδοσολογίας, μια παρεγκεφαλιδική συνδρομή ή μια υπερπυρηνική παράλυση. Αντίθετα, μια υπερκινητική κατάσταση μπορεί να αποδοθεί σε τρόμο, τικ, μια δυστονία, μια δυσκινησία ή και σπασμούς με αθέτωση. Γενικά, όμως, πρέπει να γίνει μια καταγραφή των διαταραχών της κινητικότητας, έτσι ώστε να μπορέσει, κατά την αρχική κλινική πιστοποίηση, ο γιατρός να έχει τη δυνατότητα της παρακολούθησης της εξέλιξης της εγκεφαλοπάθειας.