Επιληψία και κίνηση

Οι γιατροί και το κοινό γνωρίζουν την επιληψία σαν νόσο με χαρακτηριστική συμπτωματολογία, που κυρίως εκφράζεται με πτώση και τακτικούς, κλινικούς σπασμούς. Αυτό στην κυριολεξία αποτελεί το κορυφαίο στοιχείο μιας επιληπτικής κρίσης, είναι όμως στην κυριολεξία, πέρα της έξω από κάθε αμφισβήτησης του εντυπωσιακής του εικόνας ένα ελάχιστο στοιχείο της παθογένειας της επιληψίας και της σχέσης της με την κινητικότητα του ατόμου. Η σχέση αυτή είναι πολύ ισχυρή. Ξεκινάει από μικρά κύτταρα του εγκεφάλου, αλληλοσυνδεδεμένα με ποικίλους τρόπους και τις περισσότερες φορές οι παθολογικές τους εκφράσεις σαν συμπτώματα είναι στην κυριολεξία αμυδρά ή και αόρατα για το κλινικό μάτι. Οι δυο λειτουργίες όπως είναι εμφανές με την σύγχρονη τεχνολογία αλληλοεπηρεάζονται τόσο ισχυρά, που χρειάζεται όταν εμφανίζονται ή υπάρχουν ενδείξεις διαταραχής για την μία να εξετάζονται διεξοδικά και οι δυο. Ειδικά όταν έχουμε εμφανείς κινητικές διαταραχές χωρίς άλλες ενδείξεις.