Στις περισσότερες περιπτώσεις κοινής εμφάνισης ψυχιατρικής διαταραχής και επιληπτικού συνδρόμου, σπάνια υφίσταται περίπτωση συννοσηρότητας. Σπάνια επίσης η ανάλογη συμπτωματολογία είναι σαφώς παθογνωμικά διαχωρισμένη. Συνήθως η επιληψία «καταπίνει» τις ψυχιατρικές διαταραχές. Σπάνια επιτρέπει μια «αυτοτελή» ανάπτυξη και αυτό στις αρχές της συνύπαρξης. Στην συνέχεια η επιλεπτογενής εγκεφαλική δραστηριότητα, επικαλύπτει και τις εγκεφαλικές διαταραγμένες ψυχιατρικά περιοχές.
