Η αρχή της επιληπτικής θεραπείας είναι το καλό ιστορικό. Αυτό αρχίζει πρώτα με έρευνα της οικογενειακής και κληρονομικής κατάστασης του ασθενούς. Γίνεται ακόμα έλεγχος για κληρονομικές παθήσεις νευροψυχιατρικού χαρακτήρα, που έχουν ξεχασθεί ή θεωρούνται άνευ σημασίας. Όσο πιο εκτενές είναι το ιστορικό, τόσο καλύτερα. Πάνω από το 30% των διαφόρων μορφών επιληψίας είναι κληρονομικό. Αρκετές φορές και απλές καταστάσεις όπως διάφορες κακές συνήθειες (χούγια) ή άτσαλες κινήσεις (τικ) είναι δείγματα εγκεφαλικής δυσλειτουργίας που πρέπει να λέγονται στον γιατρό. Αυτός μπορεί να τα εκτιμήσει και τα συμπεράσματά του να τα χρησιμοποιήσει άμεσα στην αγωγή. Όταν έχουμε επιληπτικές καταστάσεις λοιπόν , ψάχνουμε πάντα με ένταση για αυτού του είδους τις πληροφορίες.
