Η «γέφυρα» της επιληψίας

Μπορεί κανείς να παρομοιάσει την επιληπτική κρίση με το φαινόμενο της υπερφορτωμένης γέφυρας. Μπορεί να έχουμε μια γέφυρα με πάρα πολλούς ανθρώπους που βαδίζουν άτακτα επάνω στην επιφάνειά της προς όλες τις κατευθύνσεις και δεν ενοχλείται η μηχανική της. Αν ξαφνικά όμως όλοι αυτοί οι άνθρωποι συνταχθούν σε μια ομάδα πάρουν φόρμα και έχουν τον ίδιο βηματισμό πολλαπλασιάζεται η δύναμη κρούσης με το πάτημα της γέφυρας και έχουμε μια πόλωση η οποία παίρνει μια ένταση. Αυτό είναι και παράδειγμα της επιληψίας. Όταν ένα κύτταρο παθολογικό και αρκεί μερικές φορές στην επιληψία και ένα μοναδικό κύτταρο , έχει φτάσει σε ένα σημείο να πολωθεί έτσι ώστε να συγχρονίζεται με τα άλλα δημιουργώντας προβλήματα, φτάνουμε πολύ γρήγορα στην επιληπτική κρίση, η οποία παρασύρει το ένα το άλλο και εκφορτώνει συγχρόνως όλο το «περισσευόμενο» ηλεκτρικό δυναμικό που έχει δημιουργώντας την εστία της επιληψίας στον εγκέφαλο η οποία απλώνεται μετά σε όλη την επιφάνεια, με όλη την ανάλογη παθογένεια.