Ο άνθρωπος και οι γνώσεις του για την επιληψία
Παρόλο που αιώνες τώρα γίνονται εντατικές έρευνες γύρω από το αντικείμενο της επιληψίας με χιλιάδες επιστήμονες και με ειδικά τεστ που ασχολούνται με αυτό ακόμη δεν γνωρίζουμε αυτά που πρέπει, μπορούμε θεωριτικά να πούμε ότι γνωρίζουμε τόσα ακόμη όσα μας βοηθούν να καλύπτουμε αυτά που δεν γνωρίζουμε, όπως αναφέρει και ο Άγγλος φιλόσοφος Ουίλιαμ Γκόβερς. Έγραψε το περίφημο βιβλίο το 1915 « Τα όρια της επιληψίας». Πρόκειται οριακά, για αυτά που μέχρι σήμερα ισχύουν αμέσως μετά τον Ιπποκράτη. Η ακριβής αιτία των περισώτερων επιληψιών παραμένει ασαφής. Στις περιπτώσεις επιλογής φαρμάκων προκειμένου να βοηθηθούν ασθενείς, αυτά δρουν μόνο μερικώς και στις περισσότερες περιπτώσεις εν αγνοία μας ως προς τον μηχανισμό τους.
Σε σύγκριση με το παρελθόν η κατάσταση σε ανθρώπους με επιληψία σε σύγκριση με πριν από εκατό χρόνια έχει γίνει σαφώς καλύτερη. Ο λόγος είναι ότι περισσότεροι γιατροί, περισσότεροι ειδικευόμενοι και περισσότεροι ενδιαφερόμενοι ασχολούνται πλέον με το αντικείμενο. Σε αντίθεση με τις άλλες παθήσεις του νευρικού συστήματος οι οποίες συχνά αποδίδουν θεαματικά αποτελέσματα η θεραπεία τους, εδώ θα πρέπει κανείς να κάνει τον κόπο, ο οποίος ιδιαίτερα στους μοναχικούς ανθρώπους δεν είναι και εύκολος να οδηγηθεί σε επιτυχία. Με αυτού του είδους τις επιληψίες που ασχολείται κάποιος και στο τέλος καταλήγει τρεις φορές από ένα φάρμακο δεν μπορούμε να ελπίζουμε και πολλά.