Το σκοτεινό δωμάτιο της επιληψίας.
Κάθε επιληπτική διαταραχή είναι δυνατόν να παρομοιασθεί με ένα σκοτεινό δωμάτιο, μηδενικής ορατότητας. Σε αυτό το δωμάτιο ο πάσχων είναι μόνος, αβοήθητος και κυρίως απροσανατόλιστος. Η μεγάλη αρωγή σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η κάθε είδους ιατρική βοήθεια, που σαν αχτίδα φωτός τρυπάει το σκοτάδι. Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ) μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει σαν ένα τεράστιο προβολέα, που διανύει το σκοτάδι., φωτίζει τα πάντα και μπορεί να διακρίνει κάποιος, εν προκειμένω ο γιατρός με τον ασθενή όλες τις γωνίες του προβλήματος. Άρα το πρώτο πρόβλημα στην επιληψία είναι να φωτισθεί το «σκοτεινό δωμάτιό της».