Γενικά στους γιατρούς κυριαρχεί η εντύπωση ότι τα συμπτώματα των επιληπτικών συνδρόμων είναι συγκεκριμένα και αυτούσια. Πρόκειται όμως στην περίπτωση αυτή για μια επιπόλαια θεώρηση του θέματος που εμποδίζει την διάγνωση και έγκαιρη θεραπεία. Σε μεγάλο βαθμό μια ολόκληρη σειρά ψυχικών διαταραχών μπορεί να είναι άμεσα αποτέλεσμα μιας επιλεπτογενούς δραστηριότητας. Αρκετές φορές δε αυτή η ψυχιατρική συμπτωματολογία “επιβάλλεται” και υπερκαλύπτει τα συμπτώματα της επιληψίας δημιουργώντας ένα διαγνωστικό χάος. Αυτός είναι ο λόγος που σε αυτά τα μεικτά περιστατικά ο εμπεριστατωμένος ηλεκτροεγκεφαλικός έλεγχος είναι απαραίτητος.
