Υπάρχουν μορφές επιληπτικών κρίσεων κυρίως με συμμετοχή του αυτόνομου νευρικού συστήματος, που προκαλούν χαρακτηριστικές ρήξεις με το περιβάλλον. Ξαφνικά δεν ξέρει που βρίσκεται, τι λέει και τι κάνει. Οι ρήξεις αυτές μπορεί να είναι συντόμου ή μακράς διαρκείας και επαναλαμβανόμενες, άρα ιδιαίτερα επικίνδυνες για τον ασθενή. Πιο επικίνδυνα είναι όταν υπάρχει και συμπληρωματική συμπτωματολογία, όπως ίλιγγοι ή παραισθήσεις. Η αγωγή του αντίστοιχου τύπου είναι απολύτως αναγκαία. Πρέπει δε να είναι άμεση και ο ασθενής να το παρακολουθήσει μέχρι να λυθεί το πρόβλημα.
