Επιληψία, Alzheimer

Αναμφισβήτητα, εδώ και πολλά χρόνια είναι γνωστό στους γιατρούς ότι υπάρχει μία έντονη κλινική σχέση της νόσου του Alzheimer και των επιληπτικών κρίσεων. Έχουν γίνει προσπάθειες εδώ και δεκαετίες να προσδιορισθεί αυτή η σχέση αριθμητικά. Υπάρχουν κάποια αποτελέσματα που αναφέρονται σε ποσοστό συνύπαρξης των δύο νοσημάτων μεταξύ 15% έως 70%. Αυτή η απόκλιση είναι τόσο μεγάλη, διότι η κάθε στατιστική μελέτη γινόταν ή και γίνεται ακόμη με διαφορετικά μεθοδικά κριτήρια επιλογής και αποκλεισμού περιστατικών και κάτω από ουσιαστικές διαφορές ορισμών ορολογίας.

Το μεγάλο όμως χάσμα προκύπτει λόγω του ότι δε λαμβάνονται υπόψη η καταγραφή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος (ΗΕΓ) και των αποτελεσμάτων του σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Σε ελάχιστες περιπτώσεις που ελήφθησαν υπόψη τα διαγνωστικά κριτήρια του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος για τους ασθενείς μ’ αυτήν τη νόσο, η πιστοποίηση των επιληπτικών κρίσεων κατέλαβε ένα τεράστιο ποσοστό σε σημείο που να θεωρείται ότι αυτές οι κρίσεις είναι βασικό στοιχείο της νόσου και ότι το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα είναι πλέον απαραίτητο διαγνωστικό μέσο για τη διάγνωση της νόσου.