Κλινικά «απομονωμένο» σύνδρομο, επιληψία

Η έννοια του «κλινικά απομονωμένου συνδρόμου» -clinically isolated syndrome (CIS) παρουσιάστηκε την τελευταία εικοσαετία στις αγγλοσαξονικές χώρες κατά την προσπάθεια καταχώρησης και αξιολόγησης των διάφορων κλινικών συνδρόμων της σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠΣ). Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται, όταν παρουσιάζεται μία κλινική εκδήλωση του φάσματος της σκλήρυνσης κατά πλάκας για χρονικό διάστημα πέραν του εικοσιτετραώρου. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις το χαρακτηριστικό είναι ότι όταν το ένα σύμπτωμα π.χ. μία οπτική νευρίτιδα ή μία επιληπτική κρίση με τη μορφή της μονοπάρεσης εξαφανίζεται, τότε το μόνο που απομένει είναι τυχόν παθολογικά ευρήματα όπως χαρακτηριστικές απομυελινώσεις, ύστερα από διάφορες εξετάσεις όπως είναι τα προκλητά δυναμικά ή η μαγνητική τομογραφία.