Συνειδητότητα, πραγματικότητα, επιληψία

Την ατομική αντίληψη περί πραγματικότητας την διαμορφώνει κανείς καθώς αρχίζει να λειτουργεί συνειδητά και όχι απολύτως μηχανικά. Αναπτύσσει έτσι μία συνειδητότητα που του προσφέρει την επίγνωση της στιγμής˙ του την προβάλλει, δηλαδή, συγκεκριμένα κάθε δευτερόλεπτο στο νου του με απόλυτη ένταση της προσοχής του. Έτσι διαμορφώνει ο ίδιος τις προθέσεις-τάσεις του και την κοινωνική του προβολή. Στην επιληψία γενικά αυτή η συνειδητότητα έχει έναν πολύ μεγάλο εχθρό που «πηγάζει» από την αρρώστια. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει μία κατάσταση μειωμένης εγρήγορσης και αδράνειας. Η έλλειψη κυτταρικής ενέργειας, λόγω απώλειάς της στις εγκεφαλικές κρίσεις, δημιουργεί αυτήν την κατάσταση. Το αποτέλεσμα είναι λανθασμένη θεώρηση της πραγματικότητας, που δημιουργεί τεράστιες αμφιβολίες και νέες κρίσεις.