Κατάθλιψη : μια ασθένεια με προσαρμογή, ένα εξελικτικό παράδοξο και πως αντιμετωπίζεται

Είναι απορίας άξιο που μεγάλες ομάδες ψυχιατρικών νοσημάτων όπως π.χ. σχιζοφρένεια προσβάλλει το πολύ 1-2% του πληθυσμού. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ψυχαναγκασμούς.

Αντίθετα με αυτά όμως η κατάθλιψη προσβάλει περίπου 1 έως 2 στους 3 για μεγάλο ή μικρό διάστημα. Αυτό δε γίνεται σε όλες τις χώρες του κόσμου με την ίδια συχνότητα και τις ίδιες συνέπειες. Για αυτό τον λόγο θεωρούμε ότι πρόκειται ταυτόχρονα για μια εγκεφαλική διαταραχή με την εμφάνιση της σαν ένα «εξελικτικό παράδοξο».

Προφανώς η ασθένεια αυτή έχει την δυνατότητα να επιμερίζει τα προβλήματα της και να τα αντιμετωπίζει ένα προς ένα έτσι που να αντιστρέφει τις καταστάσεις προς όφελος του ασθενούς.

Το βιολογικό αυτό παράδοξο το έχουμε εντοπίσει πολλές φορές στις θεραπείες τέτοιων ασθενειών στην Βιονευρολογική και έχουμε καταφέρει πολλές φορές να το «αποτυπώσουμε» και νευροφυσιολογικά (ΗΕΓ, προκλητά δυναμικά).