Απάθεια και φαρμακευτική αγωγή

Το δίπολο απάθειας – κατάθλιψης και κατ’ επέκταση αποξένωσης-αποκοινωνικοποίησης στην εποχή της έντονης οικονομικής κρίσης έχει γίνει πάρα πολλές φορές έντονα εμφανές. Τα αποτελέσματα αυτού του θέματος είναι η πλήρης απομόνωση, η αύξηση των καταθλίψεων, των αυτοκτονιών αλλά κυρίως η έλλειψη για κάθε δημιουργική αντίδραση. Αυτό βέβαια γεννάει αμέσως το ερώτημα εάν μία επείγουσα διάγνωσή του και πιστοποίησή του έχει κάποιο ουσιαστικό θεραπευτικό αποτέλεσμα. Ασφαλώς ναι, αλλά εδώ πρέπει να προστεθεί ότι όλα αυτά έχουν και μία σχέση με τον παράγοντα χρόνο. Δηλαδή, τυχόν φαρμακευτική αγωγή και ψυχοθεραπευτική υποστήριξη, αν μπορούν να εφαρμοστούν, θα είχαν νόημα μόνο στα πρώτα στάδια. Εάν η απάθεια σε συνοδεία με την αλλοτρίωση και την κατάθλιψη προχωρήσει, ουσιαστικά μετά από σύντομο διάστημα οδηγεί σε αδιέξοδο.