Το κρανίο έχει διάφορες εσοχές (κόλπους), που τακτικότατα αποτελούν «φωλιές» μικροβίων για χρόνιες, ιδιαίτερα επιβλαβείς, αλλά κλινικά «ανεκτικές» παθολογικές αιτίες. Π.χ. μια τέτοια περίπτωση που συναντάμε ιδιαίτερα συχνά στην Βιονευρολογική, είναι η ιγμορίτιδα.
Τέτοιοι κόλποι, μονήρεις η πολλαπλοί, όπως π.χ. τα λιθοειδή οστά των έσω ακουστικών πόρων, υπάρχουν σε όλο το κρανίο και ιδιαίτερα στην περιοχή του προσώπου.
Πολλοί ασθενείς βασανίζονται και το περίεργο είναι ότι έτσι το συνηθίζουν κιόλας από την παιδική ηλικία και για πολλά χρόνια μετά. Χρειάζεται να συμβεί κάποιο ιδιαίτερο γεγονός, απότομο, αυτής της λοίμωξης όπως π.χ. μια εγκεφαλίτιδα ή απόστημα κ.λ.π. για να ανησυχήσει κανείς «ιδιαίτερα».
Είναι τότε, που ασθενείς και γιατροί αντιλαμβάνονται την έννοια του επικίνδυνα «χαμένου» διαγνωστικού και θεραπευτικού χρόνου.
