Υπάρχει μια μεγάλη πλάνη σε ότι αφορά τις καρδιακές διαταραχές και αυτός είναι ο λόγος που πολύ τακτικά δεν αντιμετωπίζονται «μέχρι τέλους» αυτά τα περιστατικά.
Κυρίως οι καρδιακές διαταραχές καταλήγουν στις εντατικές μονάδες των νοσοκομείων ή στα επείγοντα περιστατικά, όπου κατά κανόνα γίνεται ένας ενδελεχής έλεγχος της καρδιακής κατάστασης, σε καμιά όμως περίπτωση δε συγκρίνεται αυτό και με την ανάλογη εγκεφαλική δραστηριότητα.
Στην Βιονευρολογική, κατά καιρούς έχουμε συγκρίνει αυτά τα δυο μεγέθη και βλέπουμε ότι υπάρχει μια άμεση συσχέτιση ότι αφορά τον καρδιακό ρυθμό και την δραστηριότητα του εγκεφάλου.
Συγκεκριμένα, ελέγχεται η όλη διαδικασία από μια περιοχή που λέγεται η νήσος του εγκεφάλου, η οποία μόλις ξεπεραστεί ένα όριο καρδιακής λειτουργίας ή έντασης του καρδιακού μυ εκφράζει αρνητική στάση με αποτέλεσμα να έχουμε παθολογικά γεγονότα.
Κοντολογίς, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις όπου έχουμε οξέα χρόνια, μικρά ή μεγάλα καρδιακά προβλήματα πάντοτε αυτά πρέπει να ελέγχονται σε σχέση με την εγκεφαλική λειτουργία και κυρίως με το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα.
