Με τον όρο ακροτομοφιλία είναι μια σπάνια ψυχιατρική νόσος όπου ο ασθενής έχει την τάση να κόψει ένα άκρο του προκειμένου να αισθανθεί καλύτερα.
Οι Άγγλοι το αναφέρουν αυτό σαν less better than more. Παρόλο που θεωρείται σπάνιο, στην Βιονευρολογική το έχουμε δει αρκετές φορές με την μια ή την άλλη μορφή έντονο ή λιγότερο.
Πάντως η συμπτωματολογία είναι χαρακτηριστική. Πρόκειται για μια διαταραχή της ομοιόστασης, μια λειτουργία που συντονίζεται από μια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου που βρίσκεται στην βαθιά αύλακα του κροταφικού λοβού και λέγεται νήσος του Ράϊλ.
Σε αυτή την περίπτωση το κέντρο αυτό που συντονίζει την ομοιόσταση του σώματος και την εξωτερική αντίληψη της όλης σωματικής ακεραιότητας σε σχέση με τον περιβάλλον δε λειτουργεί στα όρια που πρέπει έτσι που να θεωρεί κάποιο μέλος του σώματος ή κάποια άλλη ενέργεια του σώματος τελείως περιττή και θέλει να την αποτινάξει προκειμένου να αποφύγει το άγχος. Συνήθως αυτές οι καταστάσεις συμβαδίζουν με σχιζοφρενικές συμπτωματολογίας και επιβάλλεται η έγκαιρη διάγνωση πριν καταφύγει ο ασθενής σε έναν ακρωτηριασμό, γιατί πολλές φορές οδηγούνται με ψεύτικη συμπτωματολογία οι ίδιοι στο χειρουργείο προκειμένου να προκαλέσουν τον ακρωτηριασμό.
Η άμεση θεραπεία λοιπόν σε ψυχιατρική βάση είναι απόλυτα αναγκαία.
