Πρόκειται για την, κλινικά, πιο «ύπουλη» μορφή της νόσου του Αλτσχάϊμερ· αυτή με την σταδιακή εξέλιξη. Από τις παρατηρήσεις μας στην Βιονευρολογική, έχουμε στην « βραδεία» πορεία ξαφνικά μια στιγμή την έκρηξη της νόσου.
Ιατρικά πρέπει να τονισθεί ότι είναι πάρα πολύ σπουδαίο το θέμα του χρόνου. Η απώλεια του στην εκτίμηση και αξιολόγηση του κάθε συμπτώματος, μπορεί να είναι μοιραία και πρέπει να απαγορεύεται.
Για αυτό το λόγο, συγγενείς, βοηθοί και γιατροί στα «απαλά» συμπτώματα (κυρίως διαταραχές μνήμης και συγκέντρωσης) πρέπει ιδιαγνωστικά και θεραπευτικά να αντιδρούν άμεσα.
