Η παρακολούθηση της όρασης και των διαταραχών της κατά μια νευρολογική εξέταση, ακόμη και όταν παίρνουμε το ιστορικό, είναι πάρα πολύ μεγάλης σημασίας για το νευρολόγο. Από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, υπάρχουν διαταραχές της όρασης που αφορούν τόσο την οπτική οξύτητα όσο και τα οπτικά πεδία ή τυχόν διπλωπίες, τη στιγμή που αυτές συμβαδίζουν με διαταραχές της συνείδησης.
Βέβαια, πρόκειται για περιορισμένο αριθμό περιπτώσεων, αλλά πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι πολλές φορές παραδείγματος χάρη μια κρυφογενή επιληπτική κρίση μπορεί να προκαλέσει μια περιοδική διαταραχή της όρασης. Συνεπώς, όταν έχουμε και από το ιστορικό τέτοιες ενδείξεις, πρέπει να τις ψάχνουμε με ανάλογες νευροφυσιολογικές εξετάσεις.
