Πρόκειται για ένα σύνδρομο, που συνήθως συμβαδίζει με την προοδευτική εστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια και δημιουργείται κλινικά, μετά από διαταραχή απομυελινωτικού τύπου σε κάποιες περιοχές του κροταφικού λοβού.
Είναι χαρακτηριστική κίνηση του χεριού που τινάζεται μόνο του και με κατεύθυνση τον λαιμό, επιχειρεί καμιά φορά να «σφηνωθεί» στην περιοχή αυτή και είναι δυνατή η μετακίνηση του ή η συγκράτηση του με το άλλο χέρι.
Πρόκειται για μια κλινική εικόνα, η οποία όμως είναι απόλυτα χαρακτηριστική της παθολογίας που βρίσκεται πίσω της.
Έγκυρη διάγνωση και θεραπεία στις περιπτώσεις αυτές είναι εύκολη.
Καθυστέρηση χρόνου είναι εις βάρους του ασθενούς.
