Αυτοτραυματισμός και ναρκισσισμός

Η σχέση αυτοτραυματισμού με αιχμηρά αντικείμενα με το υπόβαθρο ενός λανθάνοντα ή υποθαλπόμενου ναρκισσισμού έχει πλέον διευκρινιστεί επιστημονικά˙ ένας ναρκισσισμός με σαφή στοιχεία εθισμού σε ότι αφορά επανάληψη και ένταση της πράξης. Οι πάσχοντες νοιώθουν συνεχώς μία ακατανίκητη πίεση αυτοτραυματισμού με ολοένα αυξανόμενη επιθυμία να είναι το τραύμα το δυνατόν μεγαλύτερο και βαθύ. Παράλληλα με την εξέλιξη της συμπτωματολογίας, εμφανίζονται αργά και σταθερά στοιχεία κοινωνικής απομόνωσης, επεισόδια επιθετικής συμπεριφοράς, έντονη αντικοινωνικότητα με έλλειψη προσαρμογής και αργότερα τάσεις φυγής, κατάθλιψης και αυτοκτονίας. Παρατηρούμε δηλαδή μία έντονη ψυχιατρική συμπτωματολογική εικόνα, κυρίως σε εφήβους, με ακραίες συνέπειες. Οι θεραπευτές που ασχολούνται μ’ αυτό το θέμα υπογραμμίζουν συνεχώς την αναγκαιότητα της έγκαιρης διάγνωσης και επέμβασης για την αποτροπή της εξέλιξής του. Δυστυχώς όμως δε συμβαίνει αυτό και όταν πλέον η επέμβαση του ειδικού ζητηθεί, η κατάσταση είναι σε προχωρημένο στάδιο, συνοδευόμενη από τις ανάλογες δυσκολίες.