Ευχαρίστηση και κοινωνία

Η σημερινή κοινωνία πάσχει συνεχώς από ένα έλλειμμα ικανοποίησης. Αυτό το έλλειμμα της ολοκλήρωσης και ευδαιμονίας δημιουργεί σταθερά μία κοινωνική συνεχόμενη κρίση. Ο καθένας πλέον με τα νέα δεδομένα είναι εξαρτώμενος από μία σχέση στοργής και αγάπης. Έτσι λοιπόν κάθε άτομο οποιασδήποτε κοινωνικής υπόστασης χρειάζεται την αγάπη για να σταθεροποιήσει κοινωνικά τον εαυτό του. Οποιαδήποτε ναρκισσιστική συμπεριφορά σ’ αυτήν την κατάσταση λειτουργεί καταστροφικά. Ο νάρκισσος δε γνωρίζει τα όρια ως προς τους άλλους, όμως για ένα σταθερό «εγώ» που αναζητεί να αισθανθεί καλά χρειάζεται έντονα την αναγνώριση των άλλων. Ακριβώς η έλλειψη αυτού του συναισθήματος πιθανόν και η απουσία κοινωνικής επικοινωνίας προς αυτήν την κατεύθυνση λειτουργούν αυτοκαταστροφικά. Στη γενική αυτή αντιπαράθεση αυτοτραυματίζεται και μάλιστα έντονα, προκειμένου να προκαλέσει την προσοχή και αναγνώριση που τόσο του λείπει. Ο επώδυνος τραυματισμός πρακτικά πρέπει να θεωρηθεί σαν μία κραυγή αναζήτησης αγάπης, ιδιαίτερα για τις νεαρές ηλικίες.