Ο νάρκισσος στο δρόμο της κατάθλιψης

Στις ναρκισσιστικές τάσεις η πίεση της συνεχούς αυξανόμενης απόδοσης είναι αφόρητη. Σχεδόν όλη η εγκεφαλική και κατ’ επέκταση σωματική ενέργεια είναι συγκεντρωμένες σε μία αόριστη ή τουλάχιστον οριακά σαφή έννοια της «απόδοσης» η οποία αγγίζει σταδιακά το όριο της εμμονής. Εκεί το άτομο αρχίζει να εμφανίζει ερωτικές διαταραχές, κόπωση και μία μεγάλη απογοήτευση όπου όλο αυτό πλέον αποτελεί την κλινική μορφή της βαριάς κατάθλιψης. Μίας κατάθλιψης χωρίς διέξοδο που οδηγεί τελικά σε πλήρη αδυναμία ή και αποδόμηση του εαυτού και του εγώ. Η απόλυτη εσωστρέφεια με πλήρη αδυναμία διαχείρισης οποιασδήποτε κατάστασης εμφανίζονται σ΄ αυτό το σημείο. Η έλλειψη πλέον κατανόησης των άλλων και η απουσία ενσυναίσθησης, δηλαδή να νοιώσει ο νάρκισσος τι νοιώθει ο άλλος, τον καθηλώνουν, αποκόπτοντας κάθε επαφή. Αυτή η διαδικασία βέβαια βασίζεται σ’ ένα βιολογικό εγκεφαλικό ισοδύναμο που εξελίσσεται δυναμικά. Σε διάφορα εγκεφαλικά κυκλώματα με ένα χρονικό «τέμπο» ανάλογο της βιολογικής και κοινωνικής εξέλιξης του νάρκισσου υπάρχει μία προοδευτική καταστροφή νεύρων μέχρι το στάδιο της κλινικής κατάθλιψης-ψύχωσης. Αυτό σήμερα μπορεί να διαγνωσθεί με τα σύγχρονα διαγνωστικά απεικονιστικά μέσα.