Το υπερκινητικό παιδί: είναι κάποια διαφορετική αρρώστια;

Σε ότι αφορά την υπερκινητικότητα και τη διάσπαση της προσοχής σε ένα παιδί, πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί σε ότι αφορά το όριο μεταξύ παθολογικού και φυσιολογικού. Η ένταση των «συμπτωμάτων» που παρουσιάζει, δε σημαίνει πάντα ότι αποκρίνεται και σε μια νοσηρή πλευρά του προβλήματος.

Από τη μέχρι τώρα τουλάχιστον πείρα μας στη Βιονευρολογική, που διαπιστώνουμε κάτι τέτοιο, πέρα από την καταγραφή των συμπτωμάτων και την ανάλυση τους, μεγάλο ρόλο παίζουν οι διάφορες εξετάσεις, η εμβάθυνση στο αναμνηστικό του παιδιού, η ακριβής παρατήρηση της συμπεριφοράς και η συνεχής επαναβεβαίωση της διάγνωσης και της πορείας της κλινικής εικόνας.

Μόνο όταν έχουμε αυτά τα στοιχεία, μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την ύπαρξη κάποιου προβλήματος και για το βάθος αυτό του προβλήματος, άρα και για την αντιμετώπιση αυτήν.