Ποια διαγνωστικά μέσα είναι αναγκαία για τη διάγνωση των τικς;

Είναι μια ερώτηση, η οποία για τους κλινικούς και μάχιμους νευρολόγους πραγματικά είναι περιττή. Όλοι όσοι ασχολούνται, όπως και εμείς εδώ στη Βιονευρολογική, με τέτοια περιστατικά και ιδιαίτερα χρόνιας μορφής γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι κάθε διαγνωστικό μέσο που θα προσέφερε έστω και την ελάχιστη πληροφορία στην κατεύθυνση αυτή είναι «ευπρόσδεκτο» και πρέπει να γίνεται και τα αποτελέσματα του να λαμβάνονται υπόψη.

Π.χ. η κυρίως διαγνωστική διαδικασία που μπορεί να βοηθήσει τα μέγιστα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η τομογραφία ποζιτρονίων. Πρόκειται βέβαια για μια πολύ δύσκολη εξέταση που γίνεται σε ορισμένα κέντρα και απαιτείται χρόνος και χρήμα και εδώ στην Ελλάδα δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια.

Πρέπει όμως, παρόλα αυτά να αναφερθεί, προκειμένου οι ενδιαφερόμενοι να ξέρουν ότι υφίσταται. Κάτι ανάλογο που εδώ υπάρχει είναι το spet, το οποίο ακριβώς ερευνεί και βρίσκει χαρακτηριστικές αλλοιώσεις σε αυτές τις περιπτώσεις, ιδιαίτερα στο προμετωπιαίο λοβό και βασικά γάγγλια.

Δεν πρέπει να αγνοείται επίσης η μαγνητική τομογραφία με σκιαγραφικό, καθώς επίσης και οι διάφορες νευροφυσιολογικές εξετάσεις με πρωταρχικό την πολύωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή και τα προκλητά δυναμικά και οι νευροχημικές εξετάσεις, οι οποίες θα έδιναν την ευκαιρία να εντοπιστεί η κατάσταση των D1 και D2 υποδοχέων του εγκεφάλου, πολύ βασικών στη λειτουργία όλων των dicts.

Αυτή είναι η βασική «παλέτα» των εξετάσεων που θα μπορούσε κανείς να δει σαν απαραίτητες για την περίπτωση που έχουν χρόνιους ιδεοψυχαναγκασμούς με τικ ή «παράξενες» συμπεριφορές.

Βέβαια, χρειάζεται και οι διαγνώστες να έχουν την ανάλογη πείρα συνδυασμού αυτών των συμπτωμάτων και των ευρημάτων που προέρχονται από αυτές τις εξετάσεις για να μπορούν να δώσουν τις ανάλογες θεραπευτικές λύσεις.