Βαδίζω και ζαλίζομαι

Στη Βιονευρολογική σε μια πάρα πολύ μεγάλη σειρά ασθενών, ιδιαίτερα προχωρημένης ηλικίας, διαπιστώνουμε ένα τακτικά έντονα εμφανιζόμενο πρόβλημα. Είναι η εμφάνιση απότομης ζαλάδας ή ιλίγγου, κατά τη διάρκεια της βάδισης με διάφορα αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα είναι από απλή αστάθεια, αδυναμία συγκέντρωσης, πέσιμο επί του εδάφους, «σκόνταμμα», διάφορα άλλα ατυχήματα κ.τ.λ. .

Είναι πάντως ένα νευρολογικό οξύ πρόβλημα, το οποίο όμως είναι τόσο διαδεδομένο με διαφορετικούς τρόπους που δεν μπορεί να καθιερωθεί ακριβώς νοσολογικά και αναφέρεται ή σαν ίλιγγος ή σαν διαταραχή του βαδίσματος ή σαν και τα δυο μαζί ή με κάποια άλλη τρίτη φανταστική εξήγηση που δίνει ο ασθενής.

Όπως και να έχει από νευρολογικής πλευράς, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, πρέπει να εξετάζεται επιμελώς και πρέπει αυτό εδώ το πρόβλημα να λύνεται, διότι σε διαφορετικές περιπτώσεις, όπως έχει δείξει η πείρα, κορυφώνεται με δυσάρεστα αποτελέσματα.

Έτσι λοιπόν το θέμα των ιλίγγων μπορεί να πάρει ποικίλες κλινικές μορφές, να αποτελέσει ένα χρόνιο αποτέλεσμα, αλλά το χειρότερο από όλα είναι να εξελιχθεί για τον ενδιαφερόμενο πολλές φορές και για το γιατρό σε μια άλλη εσφαλμένη εντύπωση ότι πρόκειται για κάτι διαφορετικό, π.χ. ιδιορρυθμία του ασθενούς ή φόβο και να μη δοθεί η δέουσα προσοχή. Οι ίλιγγοι είναι συγκεκριμένοι.

Πάντως από όπου και αν προέρχεται ο ίλιγγος «παράγεται» στο ίδιο μέρος, δηλαδή στην περιοχή του κοχλιακού και ακουστικού νεύρου. Έτσι λοιπόν όταν συμβαίνει και έχουμε τέτοια συμπτώματα, ξεκινάμε τη διάγνωση μας από αυτό το σημείο, εξετάζοντας όλες τις διαφορετικές παραμέτρους που τυχόν να υπάρχουν.