Υπάρχει θεραπεία για την αυτογνωσία;

Υπάρχει θεραπεία για την αυτογνωσία;

Στη Βιονευρολογική τακτικά συναντάμε ασθενείς με σχεδόν πλήρη έλλειψη αυτογνωσίας ή αδυναμία συγκέντρωσης προς τις διαστάσεις αντίληψης του χαρακτήρα τους.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, κατά κύριο λόγο από τις εξετάσεις που έχουμε κάνει προκύπτει όχι τόσο μια παθολογική έλλειψη φαντασίας, αλλά πίσω κρύβεται μια ερχόμενη ή προχωρημένη διαταραχή της μνήμης.

Είναι απαραίτητο όταν εμφανίζονται τέτοιες καταστάσεις, έλλειψη αυτογνωσίας ή «παραγνώρισης» του εαυτού, ο έλεγχος να είναι εκτενής και οπωσδήποτε να λαμβάνει χώρα σε «χώρους» που να μπορούν να λύσουν το πρόβλημα.

Π.χ. η χρήση του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, της μαγνητικής τομογραφίας και πολλές φορές των βιοχημικών εξετάσεων είναι απαραίτητη. Ο συνδυασμός όλων αυτών των εξετάσεων «φέρνει» στην επιφάνεια κάποιες διαταραχές, π.χ. ένα παλιό τραύμα, μια λοίμωξη που πέρασε απαρατήρητη ή ακόμη ένα ψυχιατρικό νόσημα που κρυβόταν πίσω από τη μέτρια διαταραχή της συμπεριφοράς.

Πολλές φορές οι απλοί άνθρωποι την αναγνωρίζουν, αλλά δεν τη θεωρούν παθολογική. Έχει μεγάλη σημασία αυτό, όσο περίπου και η αναγνώριση της τερηδόνας στο «κούφιο» δόντι, διότι όσο πιο γρήγορα γίνεται η αναγνώριση, διαπίστωση και κυρίως πιστοποίηση της έκτασης του προβλήματος αυτού, τόσο πιο καλά μπορούμε να επέμβουμε και να διορθώσουμε τα πράγματα.

Αλλιώς ακολουθεί το ντόμινο των εξελίξεων˙ το ένα σύμπτωμα φέρνει το άλλο και όλα μαζί το περίγραμμα κάποιου νοσήματος, το οποίο πολλές φορές μπορεί να είναι περίπλοκο και «δυσανάγνωστο» για τον ασθενή ή για το περιβάλλον του.

Η έλλειψη λοιπόν αυτογνωσίας όσο γίνεται πολύ νωρίς πρέπει να ερευνάται και είναι ένα από τα πλέον σύγχρονα μοντέλα της ψυχανάλυσης και της ψυχιατρικής.