Υπερδιέγερση και εγκεφαλική φθορά

Η υπερδιέγερση είναι σε κάθε περίπτωση κάτι αρνητικό˙ σημαίνει μια υπερκατανάλωση κάποιων ουσιών, κάποιας δραστηριότητας, κάποιας σκέψης, ακόμα και φυσικών λειτουργιών προς μια κατεύθυνση.

Τα αποτελέσματα διαφόρων μορφών υπερδιέγερσης τα ζούμε καθημερινά σαν παθολογικά φαινόμενα διαφόρων νοσημάτων στη Βιονευρολογική και προσπαθούμε να τα κατονομάσουμε, να τα καταλογίσουμε και ανάλογα με την ένταση τους να τα θεραπεύσουμε.

Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια με την πραγματοποίηση του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος καταφέρνουμε και μετράμε αυτές τις διεγέρσεις στο ακρότατο σημείο και κατά συνέπεια, αφού μπορούμε να κάνουμε αυτό, υπολογίζουμε και τις φθορές που προκαλούν μεταξύ τους τα διάφορα σημεία.

Έτσι με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι άκρως παθολογικές καταστάσεις απρόσμενα έχουν μια δυσάρεστη κατάληψη με έντονη συμπτωματολογία, γιατί η φθορά από μια τέτοια διέγερση σε ένα συγκεκριμένο σημείο, ακόμη και μικρό, μπορεί να έχει τεράστιες συνέπειες.

Η εκούσια συμμετοχή του ανθρώπου είναι δυνατόν και μπορεί αυτές τις διεγέρσεις, αν όχι να τις «εκπλήξει», να τις περιορίσει ουσιαστικά˙ π.χ. με τη μη συμμετοχή στη μια ή στην άλλη περίπτωση ή με τη μη πρόκληση της μιας ή της άλλης κατάστασης.

Όλα αυτά δημιουργούν εκείνες τις προϋποθέσεις για να υπάρξει η ψυχική ηρεμία που θα οδηγήσει τον άνθρωπο στη σωστή απόφαση, σε ότι αφορά την ψυχική του ισορροπία και την εκτόνωση των συναισθημάτων.

Σε αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε κυρίως για «δηλητηριώδη» συναισθήματα που καταστρέφουν την καθημερινότητα, το σώμα και την ψυχή του ανθρώπου.