Είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας, ένα αυτοτελές σύνδρομο;

Στη Βιονευρολογική, στα είκοσι χρόνια περίπου λειτουργίας και με τους χιλιάδες ασθενείς με διάφορα απομυελυνωτικά σύνδρομα, είχαμε πάντοτε την απορία κατά πόσο η έκφραση σκλήρυνση κατά πλάκας αποτελεί μια κλινική οντότητα ή περισσότερο ένα «φιλολογικό» τίτλο για μια ασθένεια.

Τελικά, κάπου στη μέση πρέπει να βρίσκεται η αλήθεια, όπου κυρίως για λόγους σωστής επικοινωνίας, θεραπευτικών στόχων και ανάλογης ιατρικής κατανόησης χρησιμοποιείται ο όρος σκλήρυνση κατά πλάκας , προκειμένου να εκφράσει την έκταση κάποιας απομυελίνωσης που επιβραδύνει κινήσεις και άλλες λειτουργίες.

Άσχετα πάντως με την ονομασία, η αφετηρία της σκέψης είναι ότι σε αυτή την κατηγορία των ασθενειών, πρέπει να κυριαρχήσει η γρηγοράδα σε ότι αφορά την πιστοποίηση της έναρξης μιας τέτοιας ασθένειας και η άμεση ,χωρίς διακοπή, θεραπεία, μέχρι να επιτευχτεί το καλύτερο κλινικό αποτέλεσμα.

Είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας, ένα αυτοτελές σύνδρομο;