Τα αυτοάνοσα νοσήματα και το κεντρικό νευρικό σύστημα

Στα αυτοάνοσα νοσήματα, το κεντρικό νευρικό σύστημα έχει ένα διπλό ρόλο. Από τη μια μεριά διεγείρει την άμυνα του οργανισμού αυτό το ίδιο «εγκεφαλικά» και προκαλεί την παραγωγή των αντισωμάτων εκείνων που θωρούνται απαραίτητα και ταυτόχρονα πολλές φορές το ίδιο το νευρικό σύστημα δέχεται την επίθεση αυτών των αντισωμάτων.

Το αποτέλεσμα είναι ότι σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε πληθώρα αντισωμάτων, τα οποία εμφανίζονται σε κάποιο αυτοάνοσο νόσημα με κάποια «ποικιλία», η οποία είναι διαφορετική από νόσημα σε νόσημα.

Π.χ. για τη σκλήρυνση κατά πλάκας μπορούν να εμφανιστούν πολύ τακτικά τα λεγόμενα αντιθυρεοειδικά και τα λεγόμενα αντιπυρηνικά αντισώματα σε διάφορους τύπους, οι οποίοι μπορεί να είναι παθολογικοί, αλλά να μην έχουν την κλινική έκφραση που περιμένουν.

Δηλαδή, ενώ υφίσταται η διεργασία διαταραχής αμύνης του οργανισμού και «παραγωγής» της ασθένειας, δεν έχουν την κλινική έκφραση της δράσης αυτών των αυτοαντισωμάτων.

Βέβαια, αυτό είναι καθαρά κλινικά υποκειμενικό, διότι πολλοί εκπαιδευμένοι γιατροί και κυρίως αυτοί που έχουν επαφή με μεγάλες ομάδες ασθενών και γνωρίζουν ποικίλες εκφράσεις της κλινικής εκδήλωσης της νόσου μπορούν να μαντέψουν άνετα αυτό που γίνεται, χωρίς ακόμη να έχουν και τα «πιστοποιητικά» των εξετάσεων. Αυτό είναι αναγκαίο πάρα πολλές φορές για την αρχή της θεραπείας.