Διορθωτικές κινήσεις ισορροπίας και ίλιγγοι

Πολλές φορές ιδιαίτερα κατά τους νυχτερινούς ιλίγγους συμβαίνει, καθώς ο ασθενής κοιμάται, μερικά από τα ωτοκονία που υπάρχουν, δηλαδή τους μικρούς κρυστάλλους που βρίσκονται στο αιθουσαίο νεύρο και ερεθίζουν κατά προτίμηση το βλεννογόνο με τρόπο τέτοιο, ώστε να αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλος τη θέση του σώματος στο χώρο, να δυσλειτουργούν και να επικολλούνται σε ένα ακριβώς σημείο.

Για να αποφευχθεί αυτή η κατάσταση, ο ίδιος ο οργανισμός έχει στη διάθεση του τις λεγόμενες απελευθερωτικές διαδικασίες, οι οποίες είναι κινήσεις του κεφαλιού προς τη μια ή την άλλη μεριά για να αποφευχθεί και να «τιναχτεί» ο ίλιγγος.

Αυτός είναι ο λόγος που όταν αισθανόμαστε ίλιγγο, ένταση ή αστάθεια και ιδιαίτερα όταν είμαστε ξαπλωμένοι, αλλάζουμε θέση στο κρεβάτι ή μετακινούμε το κεφάλι μας στη μια ή στην άλλη κατεύθυνση, προκειμένου να έχουμε μια ήρεμη στάση και μια διαρκή χαλάρωση.

Βέβαια, χρειάζονται ειδικές μελέτες και ιδιαίτερα νυχτερινές καταγραφές πολλές φορές, προκειμένου να διαπιστωθούν αυτού του είδους οι διαταραχές, όμως σήμερα τεχνολογικά αυτό είναι εύκολο και μπορεί να γίνει.

Απλώς επισημαίνεται διότι έτσι ανοίγει ένα τεράστιο κεφάλαιο των ιλίγγων, οι οποίοι μέχρι τώρα θεωρούνταν ότι έχουν πολλές αιτίες και κατά κύριο λόγο ψυχικής αιτιολογίας ή στρες.

Ο βασικός λόγος παραμένει οι κινήσεις των ωτοκονίων, ασχέτως ποια είναι η αφορμή. Η αιτία είναι αυτό εδώ. Είναι εύλογο λοιπόν, όταν υπάρχει στρες να αυξάνονται οι κινήσεις τους, με αποτέλεσμα να δημιουργούν προβλήματα και ιλίγγους. Αυτό δε σημαίνει ότι οι ίλιγγοι είναι άμεσο αποτέλεσμα, αλλά έμμεσο κάποιας κατάστασης στρες.