Η θεραπεία της κατάθλιψης ήρθε από τη φυματίωση

Η κατάθλιψη ασφαλώς είναι ένα πολύ παλαιότερο ιατρικό πρόβλημα από ότι η φυματίωση. Έχει περιγραφτεί εδώ κα χιλιάδες χρόνια, ακόμη και σε θεατρικά έργα, πολύ πριν γίνει γνωστή η φυματίωση. Ας θυμηθούμε τα λόγια του Σαίξπηρ που αναφέρει «πόσες ξεπερασμένες, μονότονες και ανώφελες μου φαίνονται όλες οι χρήσεις αυτού του κόσμου».

Αν και έχει γίνει αντικείμενο θεατρικών έργων, επιστημονικών αναλύσεων και πολλών άλλων προσπαθειών, μια ουσιαστική θεραπευτική αντιμετώπιση ήρθε μόνο πριν μερικές δεκάδες χρόνια και αυτή από ένα τυχαίο γεγονός. Οι γιατροί, χρησιμοποιώντας για την καταπολέμηση της φυματίωσης τον αναστολέα της μονοαμινοξειδάσης, διαπίστωσαν ότι έχουν σοβαρές θεραπευτικές δυνατότητες για την κατάθλιψη.

Συγκεκριμένα, οι αναστολείς της μονοαμινοξειδάσης μειώνουν τον καταβολισμό της σεροτονίνης και της νορεπινεφρίνης, με αποτέλεσμα να υπάρχει μια περίσσεια των νευροδιαβιβαστών αυτών στις νευρικές συνάψεις. Αυτό απεδείχθει ότι βελτιώνει κάθετα τη συμπτωματολογία της κατάθλιψης και επαναφέρεται με ένα αίσθημα ευεξίας και δυναμικότητας.

Αυτή ήταν η αρχή για να εξελιχτεί η φαρμακευτική έρευνα μετά πιο έντονα, σε άλλα παρόμοια αντικαταθλιπτικά φάρμακα, φτάνοντας σήμερα σε αυτά που λέγονται εκλεκτικοί αναστολείς της επαναπρόσληψης της σεροτονίνης. Πρόκειται για φάρμακα που φροντίζουν να υπάρχει μόνιμα μια επάρκεια σεροτονίνης, της συνοπτικής σχισμής μεταξύ των νευρώνων, έτσι που να έχει ο εγκέφαλος τα αποθέματα να καταπολεμά τα αίτια της κατάθλιψης.