Εκφυλισμός βασικών γαγγλίων και πάρκινσον

Υπάρχει μια περιοχή στον εγκέφαλο, όπου διάφοροι εγκεφαλικοί σχηματισμοί δημιουργούν ένα συνδυασμό μεταξύ τους, ο οποίος έχει σαν λειτουργία την κίνηση και την αρμονία των άκρων και της κεφαλής.

Τα βασικά γάγγλια, όπως λέγονται αυτοί οι σχηματισμοί, κινούνται με ένα βασικό νευροδιαβιβαστή που είναι η ντοπαμίνη και ρυθμίζει αυτή τη «δουλειά». Σε διαταραχές της ντοπαμίνης ή των βασικών γαγγλίων, είτε λόγω «ιδίων» καταστάσεων, είτε λόγω άλλων αιτιών π.χ. λοιμώξεων, τοξικότητας, αγγειακών διαταραχών κ.τ.λ., έχουμε την εμφάνιση της νόσου του πάρκινσον.

Το πάρκινσον τα τελευταία χρόνια ανεβαίνει ραγδαία, διότι έχει αυξηθεί ο μέσος όρος ζωής του ανθρώπου, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται πιο τακτικά λόγω της γεροντικής εκφύλισης, αλλά παράλληλα και η τοξικότητα του περιβάλλοντος και των διάφορων άλλων συναφών ασθενειών, λοιμώξεων ή αγγειακών που συμβαίνουν σε αυτό το χώρο.

Το πάρκινσον και γενικά τα βασικά γάγγλια, σαν διαταραχές και εξωπυραμιδικά σύνδρομα που ονομάζονται, πρέπει να έχουν άμεση ιατρική εποπτεία από την αρχή, ακόμα πριν καλά καλά εμφανιστεί η αμιγής νευρολογική συμπτωματολογία, προκειμένου να γίνει ο σωστός θεραπευτικός σχηματισμός για να φέρει μια ανακούφιση του ασθενή.

Με τα τελευταία χρόνια και τα φάρμακα που υπάρχουν τον τελευταίο καιρό, η εξέλιξη της θεραπείας του πάρκινσον μπορεί να χαρακτηριστεί ικανοποιητική, αλλά υπό τον όρο ότι θα γίνει έγκυρη διάγνωση.