Όταν έχουμε μυοπάθεια, οφθαλμοπληγία και καρδιακή ανακοπή (σύνδρομο Kearns-Saye)

Πρέπει να ομολογήσουμε ότι είναι μια εξαιρετικά σπάνια ασθένεια και συνήθως γίνεται μετά θάνατον γνωστή η διάσταση της, αλλά τον τελευταίο καιρό αρχίζει και βγαίνει περισσότερο στην «επιφάνεια», γιατί υπάρχουν πλέον και οι διαγνωστικές δυνατότητες, αλλά και η πλέον κλινική εμπειρία όλο και περισσότερο ανέρχεται στη διαγνωστική βαθμίδα.

Εδώ πέρα η αμφιβληστροειδοπάθεια δεν είναι τόσο ισχυρή όσο στην κλασσική της μελαγχρωστικής μορφής, αλλά έχει μια συμμετοχή λίγο πριν την εξέλιξη του συνδρόμου και παρουσιάζεται με μια μείωση της οπτικής οξύτητας, όταν η γενικευμένη συμπτωματολογία αρχίζει και «ανεβαίνει».

Το σύνδρομο Kearns-Saye είναι κάτι που ασφαλώς ένας γιατρός θα το δει το πολύ δυο φορές στη ζωή του γιατί όχι δεν υπάρχει σε αφθονία, αλλά απλούστατα ο συνδυασμός των συμπωματικών δεν είναι τόσο γνωστός ώστε να αναλύεται και να συμπεριλαμβάνεται στη διαγνωστική σκέψη τακτικά.

Πάντως, εάν κανείς το δει μια φορά είναι δύσκολο να το ξεχάσει και πάντοτε του «μένει στη μνήμη», έτσι ώστε να ψάχνει για αυτό. Η θεραπεία είναι και εδώ συμπτωματική.