Εξάρτηση και «άρρωστος» εγκέφαλος

Περίπου το ενενήντα τοις εκατό του Ελληνικού πληθυσμού είναι εξαρτώμενο από κάτι παθολογικό. Συνήθως αλκοόλ, ναρκωτικά, φάρμακα ή και νικοτίνη είναι από τις χειρότερες γνωστές εξαρτήσεις.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που υποφέρουν από αυτές τις εξαρτήσεις αρχίζουν σιγά σιγά και τελειώνουν πολύ δυσάρεστα, δηλητηριάζοντας τη ζωή τους. Είναι κάτι που πρέπει κανείς να σκεφτεί˙ ότι δεν αποτελεί ένα απλό, κοινωνικό φαινόμενο, αλλά είναι σίγουρα μια εγκεφαλική ή πιο συστηματικά νευρολογική νόσος.

Άσχετα από ποια «μεριά» έρχεται και κατά πόσο ο ένας εξαρτάται από διάφορα πράγματα ή ουσίες, το ουσιαστικό είναι η όλη κατάσταση και η κοινωνική νευροφυσιολογική της εξέλιξη. Υπάρχουν βέβαια ελαφρές, μέτριες και βαριές μορφές της εξάρτησης. Βέβαια, ότι αρχίζει απλά, τελειώνει πάρα πολύ άσχημα.

Η εμπειρία μας στη Βιονευρολογική τα τελευταία σαράντα με πενήντα χρόνια, σε ότι αφορά το θέμα αυτό, είναι ότι όποιος «πέφτει» στον κύκλο αυτό πολύ δύσκολα ξεφεύγει ή είναι σχεδόν αδύνατο να ξεφύγει και στο τέλος νικητής βγαίνει η εξάρτηση.

Είναι σπουδαίο να επισημάνουμε ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει, διότι το όλο παιχνίδι παίζεται στον εγκέφαλο σε πολύ υψηλό επίπεδο, τόσο υψηλό που ο ίδιος ο άνθρωπος είναι σε πάρα πολύ μεγάλη δυσκολία, όχι μόνο να «τιθασεύσει» την εξάρτηση, αλλά πολλές φορές να την καταλάβει και έστω να ζητήσει τη βοήθεια κάποιου ειδικού.