Εξάρτηση και «λανθασμένο» ισοζύγιο ζωής

Στη Βιονευρολογική σε πάρα πολλούς ασθενείς με εξάρτηση ακολουθούμε μια προσεκτική λήψη του ιστορικού, βλέποντας από πού αρχίζει και σε τι σημείο βρίσκεται σήμερα κατά τη διάρκεια της εξέλιξης του το νόσημα.

Με έκπληξη παρατηρούμε ότι σχεδόν στο σύνολο των ασθενών και των ανθρώπων γενικά που υποφέρουν, χωρίς να έχουν φτάσει ακόμη σε νοσολογική κατάσταση, το πρόβλημα είναι το «λανθασμένο» ισοζύγιο της ζωής.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, σχεδόν από την παιδική ηλικία, ψάχνουν να βρουν μια ευκαιρία μέσω των αιτιών που προκαλεί την εξάρτηση να φέρουν μια ισορροπία στη θεωρούμενη μέχρι τότε άσχημη ζωή τους και στις επιδιώξεις τους.

Κατ’ ουσίαν αυτά τα άτομα τροποποιούν τη ζωή τους με τέτοιο τρόπο, ώστε παίρνοντας συνειδητά κάποιες ουσίες που αλλάζουν την καθημερινότητα τους να προσπαθούν οι ίδιοι να βγουν από ένα διέξοδο που αυτοί το δημιουργούν.

Βέβαια, ο όλος μηχανισμός στο τέλος στρέφεται εναντίων του ατόμου που κάνει αυτή τη χρήση, προκειμένου να βρει κάτι καλύτερο. Κανένας δεν μπορεί να τροποποιήσει τη ζωή του εντελώς από μόνος του, χωρίς τη «συνεργασία» του περιβάλλοντος.

Πρόκειται για μια κατάσταση όπου δεν κερδίζει ο ένας ή ο άλλος, αλλά το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι «ισοπαλία» και η αρμονία. Βέβαια, αυτό εδώ είναι δύσκολο με το στρες της καθημερινότητας που μας επιβάλλει η σύγχρονη ζωή, όμως πραγματικά δεν υπάρχει άλλη διέξοδος πέρα από αυτό.

Με μεγάλη προσοχή πρέπει να συγκεντρωθούμε σε αυτό το αντικείμενο και να καταλάβουμε άμεσα και γρήγορα τι ακριβώς σημαίνει εξάρτηση, από πού έρχεται και πως θα την αποφύγουμε.