Γιατί ο άνθρωπος ξεχνάει, ενώ ο υπολογιστής θυμάται τα πάντα

Η ερώτηση είναι έτσι «τοποθετημένη», προβοκατόρικα, ώστε να αναγκαστεί κανείς να πει ότι ναι μεν ο υπολογιστής δεν ξεχνάει αυτά που έχει καταχωρίσει κάποιος, αλλά κατά καιρούς πρέπει να κάνει χώρους στη μνήμη για καινούργιες πληροφορίες.

Περίπου το ίδιο συμβαίνει και με τον ανθρώπινο εγκέφαλο, του οποίου η χωρητικότητα είναι τόσο μεγάλη που κανένας σύγχρονος υπολογιστής στη γη δεν μπορεί να την ανταγωνιστεί. Αν το δούμε σωστά, το να ξεκινάει κανείς κάτι είναι και αυτό μια ικανότητα της εύρυθμης λειτουργίας του εγκεφάλου.

Μερικές σκέψεις πρέπει να διαγραφούν από τη μνήμη, προκειμένου να μη βασανίζουν το άτομο και τη ζωή του παραπέρα. Π.χ. περιπτώσεις θανάτου, απώλειας προσώπων, ιδιοκτησίας ή γεγονότα συγκρούσεων. Όμως εκεί ακριβώς που αρχίζει η παθολογική εξέλιξη της απώλειας μνήμης πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να εξετάζουμε πολύ σοβαρά την κατάσταση αυτή.

Το «ισοζύγιο» αυτό της μνήμης πολλές φορές ξεφεύγει από την ικανότητα του ανθρώπου να ξεχνάει αρκετά πράγματα και γεγονότα και γίνεται μια «καταιγίδα» απώλειας πληροφοριών, η οποία τον οδηγεί και στην απώλεια του εαυτού του. Φανταστείτε τον άνθρωπο χωρίς μνήμη˙ με τη «μισή» μνήμη να μην μπορεί να σχεδιάσει, να υπάρξει, να δημιουργήσει τη ζωή του.

Πρέπει πάντα και οι ίδιοι να φροντίζουμε και τακτικά να επισκεπτόμαστε κάποιον ειδικό, ο οποίος θα είναι σε θέση να «σταντάρει» αυτές τις μνημονικές ικανότητες, έτσι που αν αρχίσει κάποια αντίστροφη μέτρηση, να έχουμε τη δυνατότητα να τις επεξεργαστούμε σωστά και να εκτιμήσουμε σωστά την έκταση του προβλήματος.