Ιογενείς λοιμώξεις και η νόσος του Hashimoto

Η νόσος του Hashimoto γενικά, όπως έχουμε διαπιστώσει τα τελευταία χρόνια και εδώ στη Βιονευρολογική, έχει μεγάλα «σκαμπανεβάσματα» της δυνατότητας της άμυνας του οργανισμού. Άτομα με τη νόσο αυτή είναι πολύ ευαίσθητα σε κάθε είδους λοιμώξεις, κυρίως όμως σε ιογενείς.

Οι ιογενείς λοιμώξεις, που είναι και οι πλέον δύσκολες να διαγνωστούν, είναι αυτές που ταλαιπωρούν πάρα πολλές φορές τους ασθενείς με τη νόσο του Hashimoto και μάλιστα είναι η αιτία να γίνουν και οι διάφορες διαγνωστικές διαδικασίες που οδηγούν στην τελική διάγνωση της νόσου.

Σε αυτές τις περιπτώσεις όλα αρχίζουν με μια ελαφρά άνοδο της θερμοκρασίας, συνάχι, πόνος στο λαιμό και επίσης έντονους πονοκεφάλους συνοδευόμενους από ατονία, κόπωση και καταβολή.

Αυτό, μια ιογενής λοίμωξη, ενώ σε συνηθισμένους ανθρώπους κρατάει λίγες μέρες, σε ασθενείς με τη νόσο του Hashimoto, ανάλογα με το βαθμό που έχουν κλινικά επηρεαστεί από αυτήν, μπορεί να συνεχίζει και εβδομάδες, μερικές φορές ακόμη και μήνες. Με μικρά «πυρέτια» και με ανεβοκατέβασμα της θερμοκρασίας του σώματος δημιουργεί διαταραχές του μεταβολισμού σε τέτοιο σημείο που όλο και χειροτερεύει η γενική κατάσταση.

Η παρακολούθηση της θερμοκρασίας του σώματος σε αυτές τις περιπτώσεις σε καθημερινή βάση, ίσως και δυο φορές την ημέρα, είναι απαραίτητη για το γιατρό, προκειμένου να βγάλει ένα σωστό διαγνωστικό συμπέρασμα. Καλό είναι μέχρι να έρθει αυτό το διαγνωστικό συμπέρασμα και να καταλάβει κανείς ότι πίσω από αυτές τις διαταραχές κρύβεται η θυρεοειδίτιδα Hashimoto, κανένας να περιμένει με τη χρήση φαρμάκων.

Μετά βέβαια ανάλογη πρέπει να είναι και η θεραπευτική αντίδραση. Οπωσδήποτε δεν πρόκειται για εύκολες καταστάσεις και τόσο ευκολοδιάγνωστες, ώστε από την πρώτη ματιά να μπορεί ένας γιατρός να πιστοποιήσει εάν κάτι είναι «έτσι ή όχι». Πρόκειται για αυτοάνοσα νοσήματα με πολλές διαγνωστικές ιδιοτροπίες και δεν πρέπει κανείς να ξεχνά ότι αυτά όλα απαιτούν χρόνο.